บทที่ 97 97

“นั่นสิ คุณเกริกรู้ใจผมดีที่สุด” ชายหนุ่มหัวเราะ ขณะที่ชายวัยกลางคนตบบ่าแข็งแรง

“ตั้งแต่วันที่ผมไปเยี่ยมลูกสาวที่ไปเรียนต่ออิตาลี่ ผมถูกคนล้วงกระเป๋าและเอาโทรศัพท์มือถือของผมติดไปด้วย แต่เคราะห์ยังดีที่คุณราฟช่วยผมไว้ ทั้งพาไปหาลูกสาว ช่วยเหลือผมทุกอย่าง บุญคุณครั้งนั้นผมไม่มีวันลืมครับ”

“ผมขอบคุณ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ