บทที่ 26 16
พอรับประทานอาหารเย็นเสร็จ พริมาขอตัวเข้านอนก่อนเพราะรู้สึกเพลีย ส่วนคุณวรารินทร์ขออ่านหนังสืออีกสักพักจะตามเข้าไป วรรธน์นั่งมองมารดาด้วยสีหน้างอง้ำ เขาอยากปล้ำเมีย อยากคลอเคลียให้สมกับที่ห่างหายไปนานหลายชั่วโมงแต่มารดากลับไม่เข้าใจ สั่งให้เขานั่งอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าท่านจะนอน
“แกจะมาตุฆาตฉันด้วยสายต...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 บทนำ
2. บทที่ 2 1.1
3. บทที่ 3 1.2
4. บทที่ 4 1.3
5. บทที่ 5 2.1
6. บทที่ 6 2.2
7. บทที่ 7 2.3
8. บทที่ 8 3.1
9. บทที่ 9 3.2
10. บทที่ 10 4.1
11. บทที่ 11 4.2
12. บทที่ 12 4.3
13. บทที่ 13 5.1
14. บทที่ 14 5.2
15. บทที่ 15 5.3
16. บทที่ 16 6
17. บทที่ 17 7
18. บทที่ 18 8
19. บทที่ 19 9
20. บทที่ 20 10
21. บทที่ 21 11
22. บทที่ 22 12
23. บทที่ 23 13
24. บทที่ 24 14
25. บทที่ 25 15
26. บทที่ 26 16
27. บทที่ 27 17
28. บทที่ 28 18
29. บทที่ 29 19
30. บทที่ 30 20
31. บทที่ 31 21
32. บทที่ 32 22
33. บทที่ 33 23
34. บทที่ 34 24
35. บทที่ 35 25
36. บทที่ 36 26
37. บทที่ 37 27
38. บทที่ 38 อวสาน
ย่อ
ขยาย
