บทที่ 28 18
ในห้องนอนของวรรธน์พริมานั่งอยู่บนเตียงโดยมีป้าน้อมช่วยทำแผล น้ำตาที่รินไหลมาจากหัวใจที่เจ็บปวดเกินจะทน แม้จะบอกให้ตัวเองหยุดร้องไห้แต่ก็ไม่เคยได้ผล คนที่ทำแผลให้ก็ถึงกับน้ำตาซึมไปด้วย
“คุณวรรธน์เธอบ้าไปแล้ว ไม่น่าทำรุนแรงกับคุณผิงถึงขนาดนี้เลย” อดที่จะวิจารณ์เจ้านายไม่ได้เลย ร้ายกับคนอื่นไม่ว่า นี่ก...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 บทนำ
2. บทที่ 2 1.1
3. บทที่ 3 1.2
4. บทที่ 4 1.3
5. บทที่ 5 2.1
6. บทที่ 6 2.2
7. บทที่ 7 2.3
8. บทที่ 8 3.1
9. บทที่ 9 3.2
10. บทที่ 10 4.1
11. บทที่ 11 4.2
12. บทที่ 12 4.3
13. บทที่ 13 5.1
14. บทที่ 14 5.2
15. บทที่ 15 5.3
16. บทที่ 16 6
17. บทที่ 17 7
18. บทที่ 18 8
19. บทที่ 19 9
20. บทที่ 20 10
21. บทที่ 21 11
22. บทที่ 22 12
23. บทที่ 23 13
24. บทที่ 24 14
25. บทที่ 25 15
26. บทที่ 26 16
27. บทที่ 27 17
28. บทที่ 28 18
29. บทที่ 29 19
30. บทที่ 30 20
31. บทที่ 31 21
32. บทที่ 32 22
33. บทที่ 33 23
34. บทที่ 34 24
35. บทที่ 35 25
36. บทที่ 36 26
37. บทที่ 37 27
38. บทที่ 38 อวสาน
ย่อ
ขยาย
