บทที่ 52 52

ทุกคนเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นในบางครั้งเธอก็อยากเห็นแก่ตัวบ้าง เธอไม่มีเส้นทางของชีวิตตัวเองเลยไม่ได้ทำอย่างที่ใจต้องการ หน้าที่ลูกที่เธอทำมันก็คงเพียงพอแล้วสำหรับการตอบแทนพระคุณพ่อแม่เพราะงั้นพอมาคิดอีกทีเธอก็อยากทิ้งทุกอย่างและหายไปจากชีวิตของคนไร้หัวใจอย่างธิติวัฒน์เหมือนกัน

"เราไปจากที่นี่กันดีไห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ