บทที่ 5 ไม่มีความใกล้ชิด

พนักงานร้านขายยาไม่ปล่อยให้เสียเวลา เธอยื่นยาเม็ดหนึ่งให้เนโอมีซึ่งราคาสูงถึงหลายดอลลาร์—เงินที่เนโอมีแทบจะหามาจ่ายไม่ไหว

ความเจ็บปวดหนึบๆ แล่นไปทั่วอก ราวกับมีใครตอกตะปูลงมากลางหัวใจของเธอ

เธอต้องประคับประคองการงานของศิลปินหน้าใหม่สองคนด้วยเศษเงินที่บริษัทโยนมาให้ ดังนั้นเงินทุกดอลลาร์จึงต้องใช้อย่างคุ้มค่าจนถึงที่สุด

และไม่ว่าก่อนหน้านี้เธอจะหามาได้เท่าไรก็ตกไปถึงมือเจมส์หมดแล้ว—ทิ้งให้เงินในบัญชีของเธอเหลือติดก้นอยู่แค่สามหลักสุดท้าย

‘ต้องอดมื้อกินมื้ออีกเดือนสินะ’ เธอคิดอย่างขมขื่น

เนโอมีจ้องมองยาเม็ดโตเกินขนาด ก่อนจะกลืนมันลงคอในอึกเดียวอย่างเด็ดเดี่ยว

เงินทองเป็นของนอกกาย หาใหม่เมื่อไรก็ได้ แต่การถูกควบคุมโดยผู้ชายร่ำรวยจะทำลายชีวิตเธอไปตลอดกาล

“คุณกินยาอะไร”

เสียงของโจนาธานดังขึ้นจากด้านหลังขณะที่เขาคว้ายาเม็ดที่เหลือจากมือเธอไป เนโอมีแทบสำลักด้วยความตกใจ เธอทุบหน้าอกตัวเองรัวๆ โชคดีที่พนักงานรีบยื่นน้ำให้เธอดื่มหนึ่งแก้ว

เธอไม่กล้าสบตาโจนาธาน

ถ้าเขาตั้งใจจะใช้เธอเป็นแม่อุ้มบุญจริงๆ ล่ะ นี่จะไม่เท่ากับว่าเธอกำลังขัดขวางแผนการของเขาหรอกหรือ ความทรงจำถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขายังคงทำให้หนังศีรษะชาวาบด้วยความหวาดกลัว

ในเมื่อตอนนี้พวกเขาแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ถ้าเขาบังคับขืนใจเธอ มันจะนับเป็นการข่มขืนไหม เธอจะแจ้งความเรื่องการข่มขืนในสมรสได้หรือเปล่า

ขณะที่ในหัวของเธอกำลังสับสนวุ่นวาย โจนาธานก็โยนยาคุมกำเนิดทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ไยดี “คุณไม่จำเป็นต้องใช้ของพวกนี้อีกต่อไป”

เขาไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องตัวเธออีก อย่างน้อยเธอก็ยังพอมีความคิดที่จะป้องกันตัวเอง ถ้าเธอพยายามจะใช้เรื่องท้องมาจับเขาจริงๆ เขาคงไม่ลังเลที่จะควบคุมทุกการเคลื่อนไหวของเธอ

ดวงตาของเนโอมีเบิกกว้าง ลมหายใจติดขัด

เขาหมายความว่ายังไง เขาตั้งใจจะทำให้เธอท้องเพื่อให้คุณปู่ของเขาได้เห็นหน้าเหลนก่อนสิ้นใจอย่างนั้นหรือ

โจนาธานไม่สนใจว่าเธอกำลังคิดอะไร เขาเดินก้าวยาวๆ ออกจากร้านขายยาไป

“คุณคาเวนดิช รอด้วยค่ะ!” เนโอมีเม้มปากแล้วรีบวิ่งตามเขาไป “ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณ!”

อากาศยามค่ำคืนนั้นเย็นเยียบ แต่สายตาที่เย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งของโจนาธานกลับทำให้เธอตัวสั่นสะท้านยิ่งกว่า

เมื่อนึกถึงอนาคตของตัวเอง เธอบังคับตัวเองให้พูดออกมา “คุณคาเวนดิช ในเมื่อเราจะเก็บเรื่องการแต่งงานนี้เป็นความลับ ฉันจำเป็นต้องตั้งข้อตกลงบางอย่างค่ะ”

“ว่ามาสิ” เขาตอบสั้นๆ อย่างเห็นได้ชัดว่าไม่อยากเสียเวลาพูดกับเธอ

เนโอมีสูดหายใจลึก “ข้อแรก คุณห้ามบังคับให้ฉันมีความสัมพันธ์ทางเพศใดๆ ทั้งสิ้น การแต่งงานนี้มีอยู่แค่ในนามเท่านั้น”

เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเธอ โจนาธานก็หัวเราะเยาะ “บังคับคุณเหรอ คุณเคนเนดี ดูเหมือนคุณจะความจำเสื่อมเฉพาะเรื่องนะ”

เมื่อนึกถึงคืนแรกของพวกเขา—คืนที่เธอเป็นฝ่ายรุกเอง—ใบหน้าของเนโอมีก็ร้อนผ่าว

เจมส์เลือกที่จะแต่งงานกับคนอื่นเพื่อเงินและสถานะทางสังคม ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอยอมรับไม่ได้ คืนนั้นเธอแค่อยากจะทำให้ตัวเองชาจนลืมความเจ็บปวด

ในเมื่อเจมส์หาคนอื่นได้ แล้วทำไมเธอบ้างไม่ได้ล่ะ เธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าจะต้องมาลงเอยกับคนที่อันตรายอย่างโจนาธาน

เธอกระแอมแก้เก้อ “คืนนั้นฉันเมาค่ะ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”

“ผมยอมรับเงื่อนไขข้อแรกของคุณ” โจนาธานพูดตัดบท “ผมก็ไม่ได้พิศวาสการรุกของคุณเหมือนกัน คุณเคนเนดี หวังว่าคุณจะรักษาสัญญา”

เนโอมีถลึงตาใส่เขา เขาหยิ่งยโสขนาดนี้เลยเหรอ เพียงเพราะเธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อนตอนเมาครั้งเดียว เขาคิดว่าเธอจะเสนอตัวให้เขาเป็นประจำหรือไง เขาเชื่อว่าหน้าตาดีๆ กับความร่ำรวยของเขาทำให้ผู้หญิงทุกคนต้องยอมสยบแทบเท้าเขางั้นสิ

“เงื่อนไขข้อที่สองของคุณคืออะไร” โจนาธานเหลือบมองนาฬิกาข้อมืออย่างร้อนใจ

เนโอมีตัวแข็งทื่อ เธอยังไม่ได้คิดไปไกลกว่ากฎข้อแรก

เมื่อเห็นเธอนิ่งเงียบ โจนาธานก็หันหลังเตรียมจะเดินจากไป “พรุ่งนี้กลางคืนผมจะว่างไปที่พักของคุณ จัดการให้เรียบร้อยด้วย”

น้ำเสียงทรงอำนาจของเขาไม่เปิดช่องให้โต้แย้ง นาโอมิพยักหน้าอย่างจนใจ "รับทราบค่ะ"

ก็ในเมื่อโจนาธานได้ซื้อกิจการของสตาร์ไลท์ มีเดียไปแล้ว เขาก็คือเจ้านายของเธอ การจัดตารางเวลาให้เขาจึงเป็นส่วนหนึ่งในหน้าที่ของเธอ ทั้งในฐานะพนักงานและภรรยาลับๆ

ทันทีที่เธอกำลังจะแจ้งข่าวให้ครอบครัวทราบ ลูน่า เบลลีย์ ผู้เป็นแม่ก็โทรเข้ามาพอดี "นังลูกตัวดี! ถ้าไม่ติดว่าวันนี้ฝนตก แม่จะไปหาแกถึงที่เลย! พรุ่งนี้แกต้องกลับมาบ้านเพื่อนัดบอด ไม่อย่างนั้นแม่จะไปอาละวาดที่ทำงานของแก"

นางสำทับ "แม่เตือนแกไว้เลยนะว่าอย่ามาเล่นตุกติกกับแม่ จะยอมหรือไม่ยอมแม่ไม่สน เพราะแม่รับเงินมัดจำค่าแต่งงานของเขามาแล้ว!"

"แม่คะ หนูแต่งงานแล้ว" นาโอมิถอนหายใจ "เอาเงินไปคืนเขานะคะ การแต่งงานซ้อนมันผิดกฎหมาย แล้วถ้าหนูติดคุก มันจะกระทบหน้าที่การงานของลูกชายสุดที่รักของแม่นะคะ ลองคิดดูสิ เดี๋ยวหนูจะส่งทะเบียนสมรสให้ดู แล้วพรุ่งนี้กลางคืนหนูกับสามีจะเข้าไปเยี่ยมค่ะ"

หลังจากวางสาย นาโอมิก็รีบถ่ายรูปทะเบียนสมรสอย่างรวดเร็ว—ภาพเบลอพอที่จะทำให้อ่านชื่อไม่ออก—แล้วส่งเข้าไปในกลุ่มแชทของครอบครัว ถึงแม้รูปจะถูกส่งต่อไป แต่ตัวตนของโจนาธานก็จะยังคงเป็นความลับ

ทั้งสองตกลงกันว่าจะเก็บเรื่องแต่งงานไว้เป็นความลับ แต่ในเมื่อโจนาธานยอมไปพบพ่อแม่ของเธออย่างน่าประหลาดใจ ก็ไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังจากครอบครัวของเธออีกต่อไป

เธอเตรียมใจรับการระเบิดอารมณ์ที่จะตามมา—ข้อความเสียงยาวหนึ่งนาทีที่แม่ของเธอจะส่งมารัวๆ พร้อมคำถามมากมาย แต่ครั้งนี้ ความเงียบกลับน่ากลัว

นาโอมิจ้องหน้าจอ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีแม้แต่อีโมจิกวนๆ จากแซค น้องชายของเธอที่ปกติแล้วชอบปั่นประสาทเป็นชีวิตจิตใจ

เธอยักไหล่เล็กน้อย สอดโทรศัพท์ลงในกระเป๋าแล้วเริ่มเดินกลับบ้าน

รถมายบัคยังคงจอดอยู่ที่ริมถนนจนกระทั่งนาโอมิหายลับเข้าไปในทางเข้าอพาร์ตเมนต์ของเธอ โจนาธานจึงยกมือขึ้น "ออกรถ"

"ครับ คุณคาเวนดิช" เทอร์รี่ตอบพลางเหลือบมองไปยังตึกของนาโอมิ

บางทีโจนาธานอาจจะมีความรู้สึกดีๆ ให้นาโอมิ—ไม่อย่างนั้นเขาจะรอเพื่อให้แน่ใจว่าเธอกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยทำไม?

ขณะเดียวกัน ครอบครัวเคนเนดีกำลังก้มหน้าก้มตาอยู่รอบคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง ศึกษาประวัติของโจนาธานอย่างเขม้นขะมัก

"ทายาทแห่งคาเวนดิช คอร์ปอเรชัน ซีอีโอแต่เพียงผู้เดียว อายุน้อยที่สุดในประเทศด้วยวัยยี่สิบปี ทำกำไรต่อปีของบริษัทเพิ่มขึ้นสามเท่าตัว..." เสียงของแซคค่อยๆ ช้าลง แต่ละคำหนักอึ้งยิ่งกว่าเดิม ความไม่อยากเชื่อฉายชัดบนใบหน้า

เรื่องนี้ฟังดูเหลือเชื่อเกินกว่าจะเป็นจริงได้

ในท้ายที่สุด แซคก็พูดต่อไม่ไหว "แม่ พ่อ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ พี่นาโอมิจะไปแต่งงานกับคนแบบนี้ได้ยังไง"

มันดูไม่น่าเป็นไปได้ยิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่เสียอีก

ลูน่าหรี่ตามองหน้าจอ "เลื่อนลงไปอีกสิ มีรูปไหม ดูจากรูปเดี๋ยวก็รู้เอง"

แซคเลียริมฝีปากและค้นหาอย่างละเอียด แต่ก็ไม่พบรูปถ่ายของโจนาธานเลย แม้แต่ในโลกออนไลน์ก็มีเพียงภาพเงาเบลอๆ—ไม่มีภาพไหนที่เห็นใบหน้าของเขาชัดเจน

โจนาธานเกลียดการถูกล่วงล้ำความเป็นส่วนตัว เมื่อไหร่ก็ตามที่มีคนถ่ายรูปเขาไปโพสต์ลงอินเทอร์เน็ต เขาจะจัดการลบร่องรอยทุกอย่างทิ้งอย่างโหดเหี้ยม รวมถึงบัญชีของผู้ที่แชร์ภาพด้วย

นานวันเข้า ผู้คนที่เคยเห็นโจนาธานต่างก็บรรยายว่าเขาหล่อล้ำจนแทบหยุดหายใจ แต่ไม่มีใครกล้าถ่ายรูปเขา ไม่ต้องพูดถึงการนำไปเผยแพร่ให้คนอื่นดู

แซคขมวดคิ้ว "ต้องเป็นคนชื่อซ้ำกันแน่ๆ ใครๆ ก็รู้เรื่องพี่นาโอมิกับเจมส์ ผู้ชายรวยๆ ที่ไหนจะมาเอาผู้หญิงอย่างพี่"

"แล้วถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ" ลูน่าจ้องมองรูปถ่ายในโทรศัพท์ของเธอ ริมฝีปากโค้งเป็นรอยยิ้ม "นาโอมิได้ความสวยมาจากแม่นี่นา ไม่แน่ว่าอาจจะมีเศรษฐีมาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นก็ได้"

"พรุ่งนี้ทำตัวดีๆ กันทุกคนนะ" นางเตือน "แซค เงินแต่งงานกับบ้านของแกขึ้นอยู่กับพี่เขยของแกแล้วนะ!"