บทที่ 13 ระหว่างเราจะไม่มีอะไรผูกมัดกันทั้งนั้น

มือเรียวกวักเรียกแท็กซี่ที่ขับผ่านไปมาหน้าโรงพยาบาล และก็มีแท็กซี่คันหนึ่งจอดรับเธอ

บอกชื่อคอนโดแท็กซี่ก็พาเธอขับตรงไปที่นั่น เพราะรถโดยสารรู้จักคอนโดหรูแห่งนี้เป็นอย่างดี

"ที่นี่เหรอคะ" ไม่แปลกหรอกที่เขาจะซื้อที่แบบนี้อยู่ เพราะรวยระดับนั้นแล้ว

"ใช่แล้วจ๊ะหนู" แท็กซี่มองหน้าเธอก็รู้แล้วว่าคงมารับจ๊อบเพราะคนรวยส่วนมากชอบแอบซื้อกิน

หญิงสาวส่งเงินให้ตามจำนวนที่มิเตอร์ขึ้น แล้วเธอก็เดินตรงเข้ามาด้านใน

เข้ามาเธอก็บอกกับพนักงานที่ดูแลคอนโดชั้นล่างตามที่คฑาได้บอกไว้ พนักงานเลยปล่อยให้เธอขึ้นไป

ขึ้นมาถึงรรรรรรก็กดรหัสผ่านที่เขาให้ไว้อีกนั่นแหละ และเธอก็ได้เข้ามาในห้องสูทสุดหรูของคอนโดราคาแพง

หญิงสาวมองหาสวิตช์ไฟ แต่พอเธอก้าวเข้ามาแค่ไม่กี่ก้าวไฟในห้องก็เปิดสว่าง

"ขนาดไฟยังไม่ต้องเปิดเองเลยอะไรจะขนาดนั้น" เธอพูดกับตัวเองแล้วก็มองทอดออกไปดูด้านนอกอาคาร เพราะบรรยากาศยามค่ำคืนมันสวยงามมาก และคอนโดแห่งนี้ก็เป็นกระจกรอบทิศทาง

คนเราทำบุญมาไม่เท่ากันจริงๆ นี่แค่คอนโดที่เขาซื้อทิ้งไว้ ยังหรูหราได้ถึงเพียงนี้ มองลงไปดูแม่น้ำเจ้าพระยาที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา แสงไฟในยามค่ำคืนของตึกอีกฝั่งหนึ่งมันช่างดึงดูดสายตาของเธอมาก "ถ้าที่นี่เป็นของเราก็คงจะดี นี่เราคิดบ้าอะไรไปเนี่ย" ..หญิงสาวรีบสลัดความคิดนั้นออกไป เพราะเธอเผลอคิดไปว่าอยากเป็นเจ้าของที่นี่

ใบหน้างามมองกลับมาสำรวจในห้องบ้าง พอมองไปเห็นกระจกบานใหญ่ เธอก็เลยก้าวเดินไปหยุดอยู่ที่หน้ากระจก มองดูเรือนร่างของตัวเอง และก็คิดไปว่าร่างกายของเธอจะมีค่ามากขนาดนั้นไหม

แต่เธอก็มีอยู่แค่นี้..ถ้าเขาไม่เอาคงต้องไปหาเสี่ยที่อื่นแล้วล่ะ แล้วเสี่ยที่ไหนล่ะเธอไม่รู้จักคนระดับนั้นสักคน ..ขณะที่รรรรรรกำลังคิดอะไรอยู่นั้นประตูห้องก็เปิดเข้ามาโดยเจ้าของห้อง

หญิงสาวหันกลับไปมองอย่างประหม่า แล้วค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ

"น้ำในตู้เย็นหามาดื่มก่อนสิ" ที่จริงเขาเห็นหมดแล้วว่าเธอทำอะไรอยู่ในห้องนี้บ้าง เพราะห้องของเขามีกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่ และไฟที่เปิดก็เป็นฝีมือของเขาที่สั่งการผ่านกล้องนั้นนั่นเอง

"ฉันไม่หิว" นาทีนี้คงกินอะไรไม่ลงหรอก

"ถ้างั้นก็ว่ามา" ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่เพิ่งจะถอดเสื้อสูทแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลงมาพอให้หายใจได้สะดวก เดินไปนั่งลงที่โซฟาสุดหรูของห้องนั้น

"ฉันอยากจะคุยกับคุณ เรื่องเงิน" เธอไม่รีรออะไรอีกแล้วเริ่มเข้าประเด็นที่ต้องการจะคุยกับเขา

คฑาคิดไว้แล้วแหละว่าเธอคงจะพูดเรื่องเงิน เขาก็เลยไม่ตกใจอะไร

"ครั้งนี้ฉันขอสามล้าน"

"สามล้าน?" คิ้วหนายกขึ้นสูงแบบแปลกใจเพราะตอนเช้าเธอขอแค่หนึ่งล้าน ตกเย็นมาขึ้นเป็นสามล้านแล้วเหรอ

"ใช่ค่ะฉันจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ คือว่า.."

"ทุกคนก็จำเป็นต้องใช้เงินกันทั้งนั้นแหละ แต่เธอจะหาเงินง่ายกว่าคนอื่นไปไหม" เขาไม่รอให้เธอพูดจบก่อนเพราะทุกคนก็ต้องการใช้เงินเหมือนกันทั้งนั้น

ดีแล้วที่เธอยังไม่บอกว่าจะเอาเงินไปทำอะไร เพราะคนที่มองโลกในแง่ลบแบบเขาถึงรู้ไปก็คงไม่เห็นใจคนอื่น ..แต่เธอไม่ล้มเลิกความตั้งใจแน่ ยังไงต้องคุยกับเขาเรื่องนี้ให้ได้

"ครั้งนี้ฉันไม่ได้มาขอเงินคุณฟรีๆ แต่ฉันมีสิ่งมาแลกเปลี่ยน"

"สิ่งแลกเปลี่ยน?"

มือเรียวยกขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อที่เธอสวมใส่อยู่ออกทีละเม็ด จนเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มโดยที่ไม่ได้ผ่านมีดหมอมา แต่รรรรรรก็เปิดให้เห็นแค่ร่องที่มันเบียดชิดกันอยู่ เพราะตอนนี้ยางอายคงช่วยพี่สาวเธอไม่ได้ ต้องไร้ยางอายเท่านั้น

คฑาไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ในเมื่อเธอเปิดให้ดูเขาก็ดู

"ร่างกายของฉัน มันจะเป็นของคุณ" ริมฝีปากบางค่อยๆ บรรจงพูดออกมาแบบชัดถ้อยชัดคำ

มุมปากหนายกขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมามากกว่านั้น แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าเขาคงจะดูถูก แต่เธอต้องพยายามทำต่อไป เพราะเธอไม่รู้จักเสี่ยรวยๆ ที่ไหนเลย ถึงรู้ก็คงไปเสนอตัวเองให้ไม่ทันเวลาผ่าตัดของพี่สาวแน่

"ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ฉันอยากจะบอกคุณอีกอย่างหนึ่ง ว่าฉันไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อน" ..แบบนี้มันได้เหรอวะรัน เธอต้องได้มานั่งบอกผู้ชายเนี่ยนะว่าเธอไม่เคยผ่านใครมาก่อน

ดวงตาคมมองหญิงสาวตั้งแต่ใบหน้าลงไปจนถึงปลายเท้า แล้วก็มองกลับขึ้นมาหยุดอยู่ที่หน้าอก ซึ่งตอนนี้มันก็ยังเปิดอยู่แบบนั้น แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินไปที่มุมหนึ่งของห้องแบบไม่พูดไม่จา

หญิงสาวได้แต่มองตาม เพราะเขาไม่ตอบอะไรออกมาเลยสักคำแถมยังเดินหนี ความหวังของเธอเริ่มริบหรี่ลง ถ้าเขาไม่เอาคงอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

แต่ทันใดนั้นชายหนุ่มก็เปิดลิ้นชักแล้วหยิบอะไรบางอย่างออกมา "ฉันจะให้เป็นเช็คแล้วกันรับรองว่าไม่เด้ง"

"คะ?" ดวงตากลมลุกวาวขึ้นเมื่อเห็นว่าเขากำลังเซ็นเช็คที่เพิ่งหยิบออกมาจากลิ้นชักของโต๊ะทำงาน "คุณจะให้เงินฉันสามล้านบาทจริงเหรอคะ"

"ระหว่างเราจะไม่มีอะไรผูกมัดกันทั้งนั้น" เช็คใบนั้นถูกยื่นมาให้พร้อมกับถ้อยคำที่เปล่งออกมาแบบเย็นชา

"ค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปรับเช็คพร้อมกับมองดูตัวเลข ..สามล้านบาทตามจำนวนที่เธอขอไป

"ไปอาบน้ำก่อน"

"อาบน้ำ??" จากที่กำลังยิ้มให้กับกระดาษที่อยู่ในมือ ใบหน้างามเงยขึ้นไปมองคนตัวสูงแบบตกใจ

"ทำงานมาทั้งวันเธอไม่คิดจะอาบน้ำก่อนเหรอ" เพราะเธอยังอยู่ในชุดทำงานอยู่เลย

"คือ.." รรรรรรไม่คิดว่าเขาจะรีบขนาดนี้ หญิงสาวเอาเช็คใบนั้นมาใส่กระเป๋าเงินไว้ เริ่มงานวันนี้หรือวันไหนก็คงจะเหมือนกัน..

"ผ้าเช็ดตัวอยู่ในห้องน้ำ เลือกใช้ได้เลย" เสียงทุ้มเอ่ยพูดเมื่อเห็นเธอเดินไปที่ห้องน้ำ เรื่องซื้อผู้หญิงกินไม่ใช่ว่าเขาเพิ่งเคย แต่ค่าตัวผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้แพงลิบลิ่วเหมือนเธอ แต่ที่เขายอมซื้อก็เพราะความบริสุทธิ์ที่เธอนำเสนอมานี่แหละ..