บทที่ 11 chapter 11

“อุ๊ย!!” คนที่ถลาวิ่งมาอย่างเร็วเบรกกายจนศีรษะตุงคว้างไปข้างหน้า “คุณป๋านะเอง ตกใจหมดเลย” มธุรสปรับสีหน้าตื่นตระหนกให้เป็นปกติที่สุด พลางสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ มือเล็กลูบอกสลับหันมองไปด้านหลัง ก่อนผ่อนลมออกจากปอดเต็มๆ แรง เมื่อไอ้คนบ้าไม่ตามมาอย่างที่คิด

“น้ำผึ้งหายไปไหนมา คุณป๋ากำลังจะออกไปตามอยู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ