บทที่ 17 chapter 17

“ไม่ได้เล่น แต่เอาจริง” ตวัดไล้ปลายนิ้วบนหลังมือนุ่ม  แย้มยิ้มตรงมุมปาก ถูกตบไปหนึ่งครั้ง แลกกับหนึ่งจูบไปทั่วตัว ก็คุ้มค่าดี หรือถ้ามากกว่าตบ...ใช่เมื่อครู่ทั้งตบและทำร้ายร่างกายเขาตั้งหลายแห่ง อย่างนี้ต้องลงโทษ ว่าแต่จะทำยังไงดี ถึงจะได้สาสมกับความเก่งกล้าของเธอ

แค่เห็นนัยน์ตาพราวระยับก็รู้แล้ว...