บทที่ 23 chapter 23

ไซม่อนหยุดชะงัก ขณะเดินลัดสนามหญ้าจะเข้าไปยังห้องทำงาน แล้วได้ยินเสียงหวานคุ้นหูดังมา

“นะคะคุณป๋าขา อยู่กับน้ำผึ้งอีกสักหน่อยนะคะ”

เพียงเหลียวหน้าไป...กรามหนาขบกัดจนแก้มตอบนูนขึ้นสัน มือที่สอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงกำหมัดจนแน่น ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มเกือบจะดำเป็นประกายวาวโรจน์แดงจัดจ้านแข็งกร้าว

มธุรสนั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ