บทที่ 38 chapter 38

“อยากพูดอะไรก็พูดมาสิ” อยากรู้อีกฝ่ายจะเล่นอะไรกันแน่ และยังคงจิกข่วนท่อนแขนแกร่งเท่าที่จะทำได้ แม้ไม่ได้รับการปล่อยตัว แต่อย่างน้อยก็ทำให้หายใจได้คล่องขึ้น ไม่ต้องกลัวอกอวบอิ่มที่บดเบียดกับแผงอกกว้าง ให้เธอรู้สึกเหมือนในท้องน้อยมีระเบิดเวลาลูกย่อมๆ ที่รอคอยเวลาปะทุ

“ไม่มีอะไรมากหรอก เพียงแค่สงสา...