บทที่ 57 chapter 57

“จับแขนฉันไว้ทำไมนี่ ปล่อยนะ!!” ตวัดสายตาเต็มไปด้วยประกายเจิดจรัสก้มมองมือซึ่งจับกระชับแขนเรียวของเธอไว้อย่างแน่นขนัด สะบัดเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหลุด ยิ่งผลักไสเท่าไหร่ก็ดูเหมือนเป็นการยื้อยุดฉุดกระชาก แล้วกายเพรียวบางก็ดูเหมือนขยับไปใกล้ร่างหนามากยิ่งขึ้นเสียอีก ดูไม่เป็นการดีกับตัวและ...

เฮ้ย!! ไม่ใช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ