บทที่ 42 ไม่รักก็หย่าเถอะ อย่าเสียเวลากันอีก

จรีภรณ์ค่อยๆ ขยับตัวลืมตาขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ดวงตากลมโตมองไปยังสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ทั้งมืดสนิทและหนาวเย็น เธอขยับตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะก้าวเดินไปตามแสงสว่างริบหรี่ที่อยู่เบื้องหน้า ทันทีที่ถึงปลายทางแล้ว แสงสว่างจ้ามาก่อนที่จะหายไป หญิงสาวส่งสายตามองรอบๆ รถสิบล้อคันใหญ่แล่นมาด้วยความเร็ว แสงจากไฟ...