บทที่ 69 ไม่ควรหวั่นไหว

จรีภรณ์ส่งสายตาไปมองไปยังริมระเบียงอีกครั้งเพื่อหาพริมมาแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า เธอจึงค่อยๆ ขยับตัวลงนอน ครั้นได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำจึงรีบหลับตาลงทันที หูก็เอี้ยวฟังเสียงฝีเท้าของเขาจนกระทั่งรับรู้ถึงน้ำหนักที่ทิ้งลงมาบนเตียง

หญิงสาวไม่ลืมตาขึ้นแต่รู้สึกถึงน้ำหนักของแขนเขาที่วางบนตัวเธอ

หั...