บทที่ 101 บทส่งท้าย [1]

“เราจะไปไหนกันเหรอโอยามะ” ฉันหันไปถามโอยามะที่ยังคงนั่งมองออกไปด้านนอก สายตาของเขาทอดมองไปไกลสุดลูกหูลูกตาคล้ายกับไม่มีจุดหมายปลายทาง

ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งไปรับฉันกลับมาจากโรงเรียน แต่ไม่ได้พากลับบ้านเหมือนทุกวัน แถมในรถยังมีกระเป๋าเสื้อผ้าเหมือนเราจะไปค้างที่อื่น

“ไปหาริว”

“จริงเหรอ”

“ดีใจงั้นเช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ