บทที่ 142 “นานแล้วนะ...” คำสั้นๆ ของอดัมทำให้ใบหน้าของน้ำฟ้าแดงจัดขึ้นมาทันที

“ไม่ ไม่อย่างนั้นเหรอ....ได้...ไม่ก็ไม่” อดัมปล่อยมือจากไหล่บางของน้ำฟ้า และจัดการกับตัวเองทันที น้ำฟ้าที่ยืนนิ่งอยู่ถึงกับเบิกตากว้างเมื่อจู่ๆอดัมก็ทำให้ตัวเปลือยเปล่าอย่างรวดเร็ว และด้วยความตกใจของตัวเองทำให้น้ำฟ้าไม่ทันตั้งตัวเมื่ออดัมคว้าตัวเธอไว้ก่อนที่เธอจะทันได้ถอยหนี

“จะทำอะไร...”   น้ำฟ้าท...