บทที่ 147 ตอนพิเศษ ll หนูมุก พี่อลัน (ลูกไม้มาเฟีย)
“หนูมุกไปเถอะ” อลันเรียกหนูมุกเดินออกจากตรงนั้นปล่อยอดัมกับเด็กผู้ชายที่ยังคงจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร หนูมุกที่เดินเคียงข้างอลันไป อดไม่ได้ที่ต้องคอยหันมามองอดัมกับเด็กผู้ชายตัวเล็กที่ใจใหญ่มาก อย่างเป็นห่วง
“สวัสดีค่ะพี่อลัน คุณมุก” น้ำฟ้าทักทายผู้มาใหม่ทั้งสอง และสายตาก็มองเลยทั้งสองไป คิ้วเ...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 อดัม เบนเนต ผู้รับสืบทอดตำแหน่งผู้นำมาเฟีย
2. บทที่ 2 ล้างน้ำทะเล
3. บทที่ 3 ได้มาจากทะเล
4. บทที่ 4 เขาจะต้องกลับเข้าไปดูดดื่มความหอมหวานนั้นอีกแน่นอน
5. บทที่ 5 น้ำฟ้า เธอคือ น้ำฟ้า ศิริสินธร
6. บทที่ 6 การกระทำที่ไม่น่าให้อภัยของตัวเอง
7. บทที่ 7 ตอบฉันมาหน่อยว่าตอนนี้เธอรู้สึกยังไง
8. บทที่ 8 น้ำฟ้ายอมเปล่งเสียงออกมาเป็นครั้งแรก
9. บทที่ 9 ใจไม่ยินยอม กายไม่จำนน
10. บทที่ 10 ดวงตาเขียวมรกต
11. บทที่ 11 สำรวจเธออย่างต้องการ
12. บทที่ 12 ‘ณ ประเทศอังกฤษ’
13. บทที่ 13 เปลี่ยนรสชาติ
14. บทที่ 14 ก็แค่ทางผ่าน
15. บทที่ 15 ไม่ยินยอม
16. บทที่ 16 ‘ไอ้ผู้ชายแปลกหน้า...นามว่าอดัม’
17. บทที่ 17 ต่อไปเธอคือ นาวา เบนเน็ต
18. บทที่ 18 สงครามย่อมๆ ที่เบาะหลัง
19. บทที่ 19 การวางยา
20. บทที่ 20 อยู่ได้มั้ยคนเดียว
21. บทที่ 21 “ไม่ทันแล้ว...”
22. บทที่ 22 พี่บลู...
23. บทที่ 23 อดัมสับสน
24. บทที่ 24 กลัวจับใจ
25. บทที่ 25 “คุณอดัมก็รู้กฎดีนะครับ...ว่าจะต้องไม่เกินเที่ยงคืน”
26. บทที่ 26 พี่บดินทร์...อย่าไป!อย่าทิ้งน้ำ
27. บทที่ 27 “แหวน...ให้ภรรยา”
28. บทที่ 28 สองมือของเธอที่โอบกอดอดัมไว้อย่างไม่รู้ตัว
29. บทที่ 29 เสียงกรีดร้องของน้ำฟ้าดังออกมาพร้อมกับร่างกายที่เกร็ง
30. บทที่ 30 ร่างกายทั้งสองเกร็งกระตุก
31. บทที่ 31 เขาคือหัวหน้ามาเฟียแห่งฟิลาเดลเฟีย
32. บทที่ 32 “หนาวเหรอ?”
33. บทที่ 33 น้ำฟ้าตกใจกับเสียงที่เรียกชื่อเธอ
34. บทที่ 34 ลีโอ
35. บทที่ 35 พี่บดินทร์
36. บทที่ 36 น้ำฟ้า ศิริสินธร
37. บทที่ 37 “นาวา...สวยงามมาก” อดัมเอ่ยออกมา
38. บทที่ 38 น้ำฟ้ารู้สึกว่าเธอกำลังจะขาดใจ
39. บทที่ 39 ‘ฟิลาเดลเฟีย รัฐเพนซิลเวเนีย ’
40. บทที่ 40 ลิเลีย
41. บทที่ 41 น้องสาวของอดัม
42. บทที่ 42 ความรู้สึกที่เขาไม่ชอบมันเลย
43. บทที่ 43 เที่ยวผ่อนคลาย
44. บทที่ 44 ข่าวร้าย
45. บทที่ 45 เข้าห้องนอน
46. บทที่ 46 อารมณ์ของเขาตอนนี้เดือดดาล
47. บทที่ 47 ร่างนุ่มนิ่ม
48. บทที่ 48 “นาวา...ต้องการพี่บลูค่ะ”
49. บทที่ 49 เสียงหัวเราะที่น่าอิจฉา
50. บทที่ 50 ทันทีที่เขาทาบทับเธอปากเขาก็ประกบปากเธอทันที
51. บทที่ 51 มิกิ
52. บทที่ 52 นาวาของเขาตลอด
53. บทที่ 53 “นอนได้แล้ว...พรุ่งนี้มีงานต่อ”
54. บทที่ 54 เจอตัวแล้ว
55. บทที่ 55 พี่บดินทร์
56. บทที่ 56 รอยจ้ำแดงเป็นจุดๆ มันคล้ายกับรอยจูบ
57. บทที่ 57 เสียหลักลงไปนอนบนเตียง
58. บทที่ 58 อเล็กเซียร์ผู้ใจดี
59. บทที่ 59 เพราะที่นี่คือนิวเจอร์ซีย์
60. บทที่ 60 พยายามพูดพร้อมกลั้นสะอื้น
61. บทที่ 61 อเล็กเซียร์เตือนเพื่อน
62. บทที่ 62 คนทั้งคนหายไป
63. บทที่ 63 สืบหาที่มาตระกูลเบนเนต
64. บทที่ 64 สงครามประสาท
65. บทที่ 65 ทวงคืนน้องสาว
66. บทที่ 66 พี่บลู...ช่วยนาวาหน่อย
67. บทที่ 67 เสเสร้ง
68. บทที่ 68 นอกใจ
69. บทที่ 69 กลับไปหาหัวใจ
70. บทที่ 70 เอาอกเอาใจ
71. บทที่ 71 พี่ยังไม่ได้คิดเลย
72. บทที่ 72 ได้โปรดรับพี่
73. บทที่ 73 พี่ต้องมาเจ็บ
74. บทที่ 74 ให้น้องสาวผมเป็นคนตัดสินใจ
75. บทที่ 75 ถูกลอบโจมตี
76. บทที่ 76 หาเจอ
77. บทที่ 77 อดัมหายไป
78. บทที่ 78 “มิกิอยู่เฉยๆ...รอฉันฟื้น”
79. บทที่ 79 การกระทำอันชวนสับสน
80. บทที่ 80 พ่อแม่
81. บทที่ 81 พ่อที่เงียบงัน
82. บทที่ 82 เอาใจใส่ เมื่อเขากลับมาอีกครั้ง
83. บทที่ 83 ทะเลาะกันอีกแล้ว
84. บทที่ 84 ยาสั่ง
85. บทที่ 85 ลาก่อน
86. บทที่ 86 เธอไปแล้ว
87. บทที่ 87 มันเป็นกับดัก
88. บทที่ 88 อเล็กเซียร์
89. บทที่ 89 ความคิดถึงไหลไปตามสายน้ำ
90. บทที่ 90 ได้รับการเอาใจใส่
91. บทที่ 91 ความห่วงใยจากศัตรู
92. บทที่ 92 เมื่อเขามาแล้ว
93. บทที่ 93 “จะทำไงดี...พี่ต้องการนาวาอีกแล้ว”
94. บทที่ 94 ลาก่อนพี่บลู
95. บทที่ 95 สะโพกทะยานด้วยความนุ่มนวล
96. บทที่ 96 ศัตรูบุคถึงห้องนอน
97. บทที่ 97 ผู้ชายบนเตียง
98. บทที่ 98 สัญญาณบอกเหตุ
99. บทที่ 99 ถูกส่งกลับประเทศ
100. บทที่ 100 ความจริงที่น่าตกใจ
101. บทที่ 101 กรุยทาง
102. บทที่ 102 กลับบ้าน
103. บทที่ 103 จากกัน
104. บทที่ 104 แฟนเพื่อน
105. บทที่ 105 พี่ลีโอ
106. บทที่ 106 เทพบุตรของเพื่อนคือเขา
107. บทที่ 107 คนเลว
108. บทที่ 108 ฉันนี้แหละจะจัดสิ่งนั้นให้เธอเอง
109. บทที่ 109 แฟนเพื่อน คือ คนในอดีตของฉัน
110. บทที่ 110 แสดงต่อหน้าแฟนสาว
111. บทที่ 111 ถ้าคุณสองคนรักกัน...แล้วทำไมยายน้ำต้องหนีคุณมาด้วย
112. บทที่ 112 เธอหนี
113. บทที่ 113 หาเธอไม่เจอ
114. บทที่ 114 เกาะรุ่งอรุโณทัย
115. บทที่ 115 ผู้ที่ล่วงล้ำบังคับมาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ
116. บทที่ 116 คนอันตราย
117. บทที่ 117 ตามมาง้อ
118. บทที่ 118 “ฉันไม่ยอมมีอะไรกับคุณฟรีๆ หรอกนะ”
119. บทที่ 119 “พี่....ต้องการ...นาวา...เหลือเกิน”
120. บทที่ 120 “อาบด้วยกันนะ...” น้ำฟ้าพยักหน้า
121. บทที่ 121 น้ำฟ้าหอบหายใจแรงขึ้นพร้อมกับเสียงคราง
122. บทที่ 122 ท่องเที่ยวชมวิวไปด้วยกัน
123. บทที่ 123 กลางแอ่งน้ำของธารน้ำตก
124. บทที่ 124 เพื่อนไม่สิ้นสุดเพราะผู้ชาย
125. บทที่ 125 ‘ นิวยอร์ก ’
126. บทที่ 126 โอบรอบเอวเธออย่างแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน
127. บทที่ 127 อย่าบังคับให้นาวาต้องพูดเลยนะคะ
128. บทที่ 128 อยากให้พี่บลูกอด
129. บทที่ 129 ฝีมือร่วมรักรวมร่าง
130. บทที่ 130 ข่มขู่
131. บทที่ 131 การช่วยเหลือ
132. บทที่ 132 อดัมนั่นมันเป็นใคร
133. บทที่ 133 ทุกอย่างต้องว่ากันไปตามหลักฐาน
134. บทที่ 134 พ่อจะไปช่วยลูกสะใภ้เอง
135. บทที่ 135 เขาทำร้ายจิตใจน้ำ
136. บทที่ 136 การต่อสู้
137. บทที่ 137 ช่วยกลับมาแล้ว
138. บทที่ 138 ความเข้าใจผิด
139. บทที่ 139 หยอกล้อ
140. บทที่ 140 ความยิ่งใหญ่ของสามีน้ำฟ้า
141. บทที่ 141 อังเดรขอพบน้ำฟ้า
142. บทที่ 142 “นานแล้วนะ...” คำสั้นๆ ของอดัมทำให้ใบหน้าของน้ำฟ้าแดงจัดขึ้นมาทันที
143. บทที่ 143 คราวนี้จะแต่งงานกับพี่ได้เหรอยัง
144. บทที่ 144 น้ำฟ้าซ่านเสียว
145. บทที่ 145 ตอนพิเศษ I
146. บทที่ 146 ตอนพิเศษ ll
147. บทที่ 147 ตอนพิเศษ ll หนูมุก พี่อลัน (ลูกไม้มาเฟีย)
148. บทที่ 148 ตอนพิเศษ III
149. บทที่ 149 ตอนพิเศษ lll , IV
150. บทที่ 150 บทที่ 150 จบบริบูรณ์ มาเฟียจ้าวชีวิต
ย่อ
ขยาย
