บทที่ 104 EP 15 รอยยิ้มที่อบอุ่น [2]

“พร้อมหน้าพร้อมตากันเชียวนะ” ไดสึเกะรำพึงรำพันพลางเดินเข้ามาพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ เขาเดินผ่านสายตาของทุกคนเพื่อตรงมาที่ฉัน วางดอกไม้ในมือลงที่ข้างกายฉัน ตรงช่องว่างระหว่างฉันกับขอบเตียง ก่อนจะสบสายตาฉันเหมือนในห้องนี้มีแค่ฉันกับเขาอยู่กันแค่สองคน

การกระทำของไดสึเกะทำให้ฉันเริ่มวางตัวไม่ถูก ยิ่งถูกเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ