บทที่ 111 บทส่งท้าย [1]

ฟิ้ววว~

เสียงสายลมพัดผ่านปลิดใบไม้ไหว บางใบร่วงหล่นลงจากต้นสู่พื้นดิน รอวันที่ใบอ่อนรุ่นต่อไปจะแตกยอดออกมา ไม่ต่างจากฉันที่กำลังยืนมองป้ายชื่อหน้าหลุมศพของสองสามีภรรยาผู้ล่วงลับ ภาวนาให้พวกเขาหลับสบายหลังจากที่เหนื่อยล้า เจ็บปวด และทุกข์ทรมานมานานหลายปี

“กลับเถอะ อากาศเย็นแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบาย”...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ