บทที่ 15
ยามเย็นย่ำ
ยามพลบค่ำ เขาบอกลากับนายหน้าอสังหาริมทรัพย์แล้วนั่งรถไฟใต้ดินกลับโรงแรม วันนี้ไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่ อพาร์ตเมนต์ที่ได้ไปดูมาหลายที่ ก็มีแต่พวกที่ทรุดโทรมเกินไป หรือไม่ก็เสียงดังวุ่นวาย อยู่ไปนานๆ คงทำให้คนรู้สึกราวกับถูกชีวิตกดทับจนหลังงอ ไม่มีแรงจะฮึดสู้ เขาจึงปฏิเสธไปอย่างไม่ลังเล
พ...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1
2. บทที่ 2
3. บทที่ 3
4. บทที่ 4
5. บทที่ 5
6. บทที่ 6
7. บทที่ 7
8. บทที่ 8
9. บทที่ 9
10. บทที่ 10
11. บทที่ 11
12. บทที่ 12
13. บทที่ 13
14. บทที่ 14
15. บทที่ 15
16. บทที่ 16
17. บทที่ 17
18. บทที่ 18
19. บทที่ 19
20. บทที่ 20
21. บทที่ 21
22. บทที่ 22
23. บทที่ 23
24. บทที่ 24
25. บทที่ 25
26. บทที่ 26
27. บทที่ 27
28. บทที่ 28
29. บทที่ 29
30. บทที่ 30
31. บทที่ 31
32. บทที่ 32
33. บทที่ 33
34. บทที่ 34
35. บทที่ 35
36. บทที่ 36
37. บทที่ 37
38. บทที่ 38
39. บทที่ 39
40. บทที่ 40
41. บทที่ 41
42. บทที่ 42
43. บทที่ 43
44. บทที่ 44
45. บทที่ 45
46. บทที่ 46
47. บทที่ 47
48. บทที่ 48
49. บทที่ 49
50. บทที่ 50
51. บทที่ 51
52. บทที่ 52
53. บทที่ 53
54. บทที่ 54
55. บทที่ 55
56. บทที่ 56
57. บทที่ 57
58. บทที่ 58
59. บทที่ 59
60. บทที่ 60
61. บทที่ 61
62. บทที่ 62
63. บทที่ 63
64. บทที่ 64
65. บทที่ 65
66. บทที่ 66
67. บทที่ 67
68. บทที่ 68
69. บทที่ 69
ย่อ
ขยาย
