บทที่ 20 วิชากระบี่หิมะ 1

ณ หุบเขาปีศาจ

ฮัดเชย! ฮัดเชย!

มู่เหรินซึ่งกำลังยืนกระต่ายขาเดียวแบกหินก้อนโตอยู่ลานหน้าบ้านจามออกมาติดกันสองสามครั้ง ใบหน้ามีเหงื่อผุดขึ้นเต็มด้วยความเหนื่อยล้า โดยมีศิษย์พี่ผู้สง่างามนั่งมองด้วยรอยยิ้มน้อยๆ อยู่ริมระเบียงราวกับให้กำลังใจ แต่เขาจะรู้สึกดีมากเลยหากศิษย์พี่หมิง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ