บทที่ 1 กวางน้อยขี้กลัว
ร่างสูงใหญ่ตามแบบฉบับยุโรป ยืนเหม่อมองออกไปด้านนอกคฤหาสน์สุดหรู แววตาสีเทาหม่นดูเยือกเย็นลึกลับน่าค้นหา ชายหนุ่มอายุสามสิบสอง ใบหน้าคมเข้ม คิ้วดกดำตรงยาว ดวงตาเรียวคม ริมฝีปากหยักลึก จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้ารูปสี่เหลี่ยม ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและชาติตระกูล รวมถึงทรัพย์สมบัติ ซาฟ เดเวเต้ อัลเล็นโซ่ ผู้ซึ่งนำพาหัวใจสาวๆ ในเมืองเวนิชลุ่มหลงกับรูปลักษณ์อันแสนสง่างาม
ตระกูลอัลเล็นโซ่ ถูกสืบทอดมาอย่างยาวนาน ในอดีตที่เคยต่อสู้เคียงข้างกษัตริย์มา บรรพบุรุษส่งต่อความรุ่งเรืองให้กับบิดา จนกระทั่งถึงรุ่นหลาน ทุกคนขนานนามพี่น้องสี่คนว่า เทพบุตรอัลเล็นโซ่ เมื่อก่อนจับดาบแต่เวลานี้จับธุรกิจแทน
“คุณชายครับ ท่านซานโต้เรียกพบครับ”
คนถูกเรียกขยับกายเล็กน้อย หันมองผู้มาเยือนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เห็นชายชราอายุราวหกสิบ กำลังยืนในท่าทีน้อมน้อม
“เข้าใจแล้ว บอกท่านด้วยว่าเดี๋ยวผมตามไป”
คนใช้เก่าแก่ก้มหน้าลง แล้วหลบฉากออกจากห้อง ซาฟหันมองวิวผ่านหน้าต่างอีกสักพัก จึงตัดสินใจละสายตาแล้วเดินทางตามคำนัดหมาย
ซานโต้ขยับกายเล็กน้อย ทันทีที่เห็นบุตรชายคนโตมายืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าเย็นชาไม่บ่งบอกความรู้สึกอะไร ทำให้คนเป็นพ่ออย่างเขารู้สึกหนักใจไม่น้อย แม้ว่าซาฟจะไม่เคยทำอะไรให้ผิดหวังเลย
“พ่อมีธุระสำคัญจะคุยด้วย”
“ครับ”
“นั่งลงก่อนสิ”ซานโต้บอก
ร่างสูงใหญ่ทอดกายลงนั่งบนโซฟาสีน้ำตาลอ่อน สีหน้าลูกทำเอาเขาหนักใจ ที่ซาฟกลายเป็นคนเช่นนี้ มันเป็นเพราะเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อสมัยเด็ก มันไม่มีทางแก้ไขอะไรได้เลย แม้ตนพยายามพาจิตแพทย์มา แต่ซาฟยังคงมีท่าทีหมางเมินต่อคนรอบข้าง แสดงสีหน้าและท่าทางราวกับคนไม่มีจิตใจหรือความรู้สึกใดๆ
“วันนี้เพื่อนพ่อมาขอกู้เงินกับเรา แต่มันเป็นจำนวนมากเกินกว่าที่พ่อจะยอมรับได้ พ่อจำต้องทำสัญญาเป็นข้อตกลงกับทางนั้นไว้”
“ครับ”
“ตระกูลดีกาลโน่จะส่งตัวลูกสาวของเขามาแต่งงานกับเรา”
ซาฟนิ่งงัน ครุ่นคิดคำบิดาครู่หนึ่งแล้วกระตุกมุมปากเล็กน้อย ช้อนสายตามองผู้ให้กำเนิด
“แล้วพ่อว่ายังไงล่ะครับ”
“พ่ออยากให้แกช่วยตัดสินใจ”
“ทางนั้นขอกู้เท่าไหร่ครับ?”
“หนึ่งหมื่นล้าน!”
ชายหนุ่มเงียบประมวลผลกำไรในหัวอย่างฉับไว การปล่อยเงินให้ดีกาลโน่ใช่ว่าจะมีผลเสียอย่างเดียว ท่าเรือของตระกูลนี้เป็นที่ต้องการของนักธุรกิจหลายคน
“แล้วเขาจะส่งลูกสาวคนไหนมาแต่งกับเราล่ะครับ?”เขาถามสบตาบิดาเพื่อรอคำตอบ
“ลูกสาวคนรอง เทียร่า”
ซาฟหยุดใช้ความคิดอีกครั้ง ข่าวแว่วมาตาเฒ่าเซโตหวงบุตรสาวคนเล็กที่สุด เพราะอย่างนี้ถึงได้ส่งคนรองมาสินะ
“พ่อจะให้ลูกสาวของตระกูลนั้นแต่งงานกับลูกชายคนไหนล่ะครับ”
“ที่พ่อเรียกแกมาคุยก็เพราะเรื่องนี้นี่แหละ พ่ออยากให้แกแต่งงานกับเทียร่า...”
ซาฟชะงัก หากตนต้องแต่งจะเลือกเอาประโยชน์ที่ได้จากการแต่งงานกับตระกูลนั้นให้ได้มากที่สุด เพราะการแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง อีกทั้งตัวเขาก็พอจะรู้เรื่องมรดกที่เซโตแบ่งให้กับบุตรสาวแต่ละคนมาคร่าวๆ
“ผมแต่งได้ แต่หากผมจะแต่งผมต้องการลูกสาวที่ตระกูลดีกาลโน่หวงแหนที่สุด”เขาบอกบิดา
“หมายความว่ายังไง?”
“ผมต้องการแต่งงานกับโมนา ดีกาลโน่”
ซานโต้ขมวดคิ้วมองลูกชายอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ไม่คิดเลยแม้แต่เรื่องแต่งงานลูกยังเอาธุรกิจมาเกี่ยวข้อง ประมวลทุกอย่างเป็นผลกำไร อายุอานามไม่ใช่น้อยเลย อยากให้เป็นฝั่งเป็นฝา จะมีใครบางไหมที่สามารถเปลี่ยนซาฟให้เป็นคนมีความรู้สึก
“แกตัดสินใจไปเลยก็แล้วกัน เพราะแกเป็นคนที่จะต้องแต่งงาน”
“งั้นเรื่องนี้ผมจัดการเองแล้วกันครับ”
เขาลุกยืนเต็มความสูง แล้วก้มศีรษะให้บิดาราวกับเจ้านาย แล้วหันกายก้าวยาวออกนอกห้อง
ซาฟกลับมายืนอยู่จุดเดิมอีกครั้ง เมืองเวนิชช่างมีมนต์ขลังทำให้เขาทอดสายตามองออกไปได้ไม่รู้เบื่อ สวยเสียยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก อยากจะรู้นักจะมีผู้หญิงคนไหนที่สามารถทำให้เขาหลงรักได้ จะมีอยู่บนโลกใบนี้หรือเปล่า
ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเข้ามาในความคิดเลยสักคน แม้แต่สาวๆ ที่เคยนอนกอดก่ายด้วย ไม่เคยระลึกได้สักครั้งหลังจากเลิกราบนเตียง แต่ในความคิดกลับคะนึงหากลับนึกถึงใบหน้าอันแสนหวานสดใส ของเด็กสาวคนนึงแม้หลายปีมาแล้วก็ไม่อาจลืมเลือน
