บทที่ 2 กวางน้อยขี้กลัว
เสียงสะอื้นยังคงดังไม่หยุด เมื่อคำบัญชาจากบิดา ต้องการส่งให้เธอไปเป็นภรรยาของบุตรชายคนโตของตระกูลอัลเล็นโซ่ โมนา ดีกาลโน่ สาวน้อยวัยยี่สิบสอง หน้าตางดงามหวานละมุน ผิวกายขาวนวลลออ แพขนตางอนยาวดวงตากลมแววตาทอประกายปนเศร้า นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมยาวตรงสีคาราเมล รูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอม หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นเพราะไม่อยากทำตามความต้องการของบิดา
“หนูไม่อยากไปค่ะพ่อ...” เธอบอกบิดาสะอื้นออกมาอย่างหนัก
“หากหนูไม่ไปพ่อจะไม่สามารถกู้เงินมาได้นะลูก เราต้องใช้เงินก้อนนี้” เซโตพยายามขอร้อง
“พี่เทียร่า ช่วยโมนาด้วยค่ะ”
เทียร่ายืนมองน้องสาว อยากไปใจแทบขาดแต่ทำไมทางนั้นดันยืนคำขาดว่าจะเอาตัวยัยเด็กขี้แยนี่ ไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เธอเป็นลูกเมียหลวงแต่ยัยเด็กบ้านี่เป็นแค่ลูกเมียน้อยที่เกิดจากผู้หญิงไทยก็แค่นั้น
“พ่อค่ะ เทียร่าไปแทนน้องไม่ได้เหรอคะ”
“จะไปได้ยังไงล่ะลูกในเมื่อทางนั้นเขายื่นคำขาดมา”
เทียร่าใช้ความคิดอย่างหนัก ยัยเด็กบ้านี่ไม่ค่อยได้ไปออกงาน ตัวเธอเองก็เช่นกันไม่ค่อยได้ไปออกตามสื่อต่างๆเหมือนกันมีแต่พี่สาวคนโตที่ออกงานประจำ
“ให้หนูปลอมตัวเป็นโมนาก็ได้นี่คะพ่อ!”
คุณหนูเจ้าน้ำตาหันมามองบิดาเพื่อขอร้องอีกครั้ง เซโตมองบุตรสาวด้วยความสงสารพยายามชั่งใจเรื่องความถูกต้องกับความสงสารลูก แต่ยังไงเสียลูกก็ต้องมาก่อน
“ก็ได้เทียร่า ลูกไปแทนน้องก็แล้วกัน!”
ลูกสาวคนรองยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดเธอก็จะได้ไปอยู่ที่คฤหาสน์แห่งสรวงสวรรค์ที่คนเล่าขานว่าเป็นสวรรค์บนดินที่ทุกคนต่างหมายที่จะได้เข้าไปชื่นชมสักครั้ง คฤหาสน์แห่งตระกูลอัลเล็นโซ่ เงาแห่งสรวงสวรรค์
ซาฟต่อสายถึงเซโตเพื่อพูดคุยเรื่องข้อตกลงที่เขาคิดขึ้น เขายังไม่อยากเสี่ยงอะไรเพราะบางทีตระกูลดีกาลโน่อาจจะกำลังลำบากถึงได้กู้เงินกับตระกูลของเขา
“สวัสดีครับ ผมเดเวนเต้ อัลเล็นโซ่ครับ”
“ครับ ไม่ทราบว่าคุณชายจะติดต่อกับใครหรือครับ?”ปลายสายถามเขา
“ขอเรียนสายคุณเซโตครับ”
ชายชรากำลังนั่งอ่านหนังสือในห้องกับลูกสาวคนเล็กขมวดคิ้วทันที เมื่อได้ยินว่าบุตรชายคนโตของตระกูลที่กำลังจะดองกันโทรมาหาเขา
“สวัสดีครับ”เซโตกรอกเสียง
“สวัสดีครับ ผมขอแนะตำตัวผมคือเดเวนเต้ อัลเล็นโซ่ครับ”
“ไม่ต้องพูดเป็นทางการมากก็ได้ซาฟ มีอะไรจะพูดกับอาเหรอ?”
“เอ่อ... ผมมีสัญญาที่จะตกลงกับคุณอาครับ”
“สัญญา... เรื่องอะไรเหรอ?”
“เกี่ยวกับเรื่องการแต่งงานของสองตระกูล”
“มีอะไรเหรอหรือว่าซาฟไม่สะดวก”
“เปล่าครับ ผมแค่ต้องการเวลาเพื่อทำความรู้จักว่าที่เจ้าสาวของผมก็แค่นั้น”
“แล้วซาฟต้องการให้อาทำอะไร”
“ผมต้องการให้เจ้าสาวของผมมาอาศัยอยู่ร่วมบ้านกับผมเป็นเวลาสองเดือนครับ”
เซโตนิ่งงันสมกับเป็นซาฟ คงกำลังจะดูว่าธุรกิจของเขามีปัญหาหรือเปล่าเลยชั่งใจที่จะแต่งงาน แต่ก็ดีเหมือนกัน บางทีเทียร่าและซาฟคงต้องทำความรู้จักกันให้แนบแน่นเสียก่อน
“อาขอถามลูกสาวอาก่อนนะซาฟ”
“ได้ครับคุณอา ผมขอตัวก่อนครับ”
บุตรสาวคนรองของตระกูลถูกตามมา เทียร่านั่งลงตรงข้ามกับบิดาที่โซฟากำมะหยี่สีขาวนวล เซโตจ้องลึกลงไปในดวงตาบุตรสาว เขารักลูกทุกคน แต่โมนาคือลูกที่เขาเฝ้าทะนุถนอมมากที่สุดเพราะโมนาสูญเสียแม่ไปจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกในขณะที่กำลังเดินทางมาหาบุตรสาวคนเล็กที่อิตาลี
โมนาเสียใจและตั้งแต่นั้นมานิสัยที่เคยสดใสก็เปลี่ยนไป เธอหวาดกลัว และยังเจ้าน้ำตาจนทำให้เขารู้สึกสงสาร จึงคอยปกป้องลูกเสมอ โมนาแทบไม่ออกไปไหนจากที่นี่นอกจากไปเรียนและออกไปซื้อของบ้างบางครั้ง และทุกครั้งช่างภาพจะสามารถจับรูปหญิงสาวที่ผู้คนขนานนามเทพธิดาแห่งเวนิช
“วันนี้ซาฟโทรมาหาพ่อ”
“เค้าว่ายังไงคะพ่อ” น้ำเสียงเทียร่าตื่นเต้น
“ซาฟต้องการให้ว่าที่เจ้าสาวไปอยู่ร่วมบ้านเพื่อศึกษานิสัยใจคอ”
เทียร่าหยุดคิดเธอนิ่งงันไปสักพัก แล้วหันมาสบตาบิดาต่อทำไมเขาจะต้องศึกษาด้วยนะในเมื่อตกลงว่าจะแต่งงานกับบุตรสาวตระกูลดีกาลโน่แล้ว
“เทียร่าไม่มีปัญหาหรอกค่ะ คุณซาฟจะว่ายังไงเทียร่าก็โอเคอยู่แล้วล่ะค่ะพ่อ”
“ถ้าอย่างนั้นลูกก็ไปเก็บกระเป๋าได้เลยพรุ่งนี้จะได้เตรียมตัวไป”
“ค่ะพ่อ”เธอบอกพร้อมกับยิ้มกว้างออมาแล้วรีบสาวเท้าไปเก็บกระเป๋าที่ห้อง
ในที่สุด...เธอก็จะกลายเป็นคุณหญิงแห่งตระกูลอัลเล็นโซ่ เธอไม่จำเป็นต้องมาแย่งสมบัติของดีกาลโน่ที่เทียบไม่ได้กับอัลเล็นโซ่เลยสักนิด
