บทที่ 32 -32-

เช้าวันใหม่ของฉันก็มาถึง เฮ้อ ขี้เกียจชะมัดเลย

พลั่ก

ประตูห้องพักถูกผลักเข้ามาโดยพยาบาล เขามาถึงจับฉันวัดนู่นวัดนี่ โดยไม่คุยไม่พูดกับฉันสักคำ ปกติแล้วพยาบาลคนที่เข้ามานี่คลั่งฉันจะตายไปมักชวนฉันพูดนู่นนี่จนฉันรำคาญ แล้วทำไมวันนี้มาแปลก เป็นอะไรหรือเปล่า แถมสายตาที่มองฉัน ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ แต่ก็ด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ