บทที่ 52 -52-

ทุกคนหันไปตามเสียงแต่ก็เห็นเพียงเวกัสเท่านั้นแน่นอนล่ะ เพราะเสือสองตัวจะไม่ยอมออกมา ถ้าไม่ได้ยินเสียงฉัน ฉันยกยิ้มขึ้นมาทันที เมื่อตัวช่วยของฉันมันมาแล้ว แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งเมื่อคนตัวโต จับมือฉันกุมไว้ แล้วมองไปยังนายเวกัสด้วยความสงสัย ฉันยิ้ม ก่อนจะบอกเขาทางสายตาว่าให้ปล่อย เขาจึงยอมปล่อย

“นายแน่ใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ