บทที่ 82 จุดเริ่มต้นของโรคระบาด 3

“แต่ท่านอ๋องถึงขนาดออกโรงเอง หม่อมฉันเกรงว่าจะทำให้ท่านอ๋องเสื่อมเสียชื่อเสียง” หานฉงหรงพึมพำเมื่อเห็นเขาสาธยายออกมาอย่างไม่ติดขัด ท่าทีอ่อนลงหลายส่วน สิ่งที่คับข้องใจมาตลอดล้วนกระจ่างสิ้น

ชายหนุ่มถอนใจ พลางหยิบขนมในถุงเข้าปากอีกชิ้น “อีกไม่นานพวกเราก็จะกลับเมืองหลวง ข้าก็จะกลับไปเป็นเป่ยหนานหวังอว...