บทที่ 83 โรคระบาด 1

“หานฉงหรง เจ้าเป็นอะไรไป” อวิ๋นรุ่นเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ท่ามกลางความสับสนในจิตใจที่ยิ่งกว่าทะเลบูรพาคลุ้มคลั่งโดยไม่รู้วานางจะเริ่มต้นจากจุดไหนดี ยิ่งคิดยิ่งพาให้สองมือเย็นเฉียบประหนึ่งถูกจับแช่ในอ่องน้ำแข็ง ขนาดเด็กเล็กอย่างเด็กชายตรงหน้ายังสำแดงอาการมากเพียงนี้ แล้วกับบิดาของนางที...