บทที่ 95 ย้อมเกศา 3

หานฉงหรงจนปัญญาเพียงยิ้มบางพลางลอบถอนใจ “...เพคะ มี”

เขาดูพอใจไม่น้อยที่มีคนยอมรับว่าตนเองมีผมหงอกขาวจริงอย่างที่ว่า “เช่นนั้นถ้ามีเวลาว่างจากการปรนนิบัติหานปั๋วซื่อ เจ้าก็หาเวลามาย้อมผมให้ข้าสักคราก็แล้วกัน”

“หม่อมฉันว่าให้นางกำนัลในจวนอ๋องทำให้ดีกว่าเพคะ เรือนผมของพระองค์ล้ำค่า ถ้าหม่อมฉันทำผิดพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ