บทที่ 14 Chapter 14

Chapter 14

“อืม…อืม…มะ…ไม่” เสียงครางนั้นดังมากกว่าเสียงร้องห้ามที่ดังผะแผ่ว อาจะเป็นเพราะสตินึกคิดของอักษราขาดๆ หายๆ เพราะมีห้วงอารมณ์บางอย่างเข้ามาแทนที่ ห้วงปรารถนาที่เธอพยายามจะต่อต้าน ทว่าผลของมันไม่ได้เป็นตามที่อักษราคิดไว้ ปากและลิ้นที่กำลังละเลงอย่างเมามันตรงยอดทรวงอกไม่ร้ายเท่า มือใหญ่ที่เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ