บทที่ 36 เหลือแค่ชื่อ

“โธ่เอ๊ย... คุณตาลป่านนี้จะเป็นยังไงมั่งนะ” อนงค์อุ้มเด็กชายขุนเขาเข้าแนบอกน้ำตาไหลริน เด็กน้อยยังหลับไม่รู้เรื่อง หลังจากร้องไห้งอแงมาตลอดทั้งคืน

“โธ่... คุณเดี่ยวของอนงค์ ต่อไปจะอยู่ยังไงคะ” เธอได้แต่พร่ำเพ้อออกมา อนงค์ร้องไห้เป็นเผาเต่าตาปูดบวมอย่างใจหาย

สามวันผ่านไป

คีรีอยู่ในสภาพผ้าพันแผลรอบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ