บทที่ 8 เมื่อรักสุกงอม

“พี่รักเนเน่นะครับ” เขากระซิบคำหวานข้างแก้ม และกดปลายจมูกลงไปบนซอกคอขาวเนียน

“อือ... ทำอะไรคะ” เธอทำเสียงและท่าทางเหมือนจั๊กจี้

“ขอแค่กอด แค่หอมนะ” เขาบอกเธอด้วยความรัก น้ำเสียงหวานเจี๊ยบ

“แล้วพี่เมฆไม่อยากทำอย่างอื่นด้วยเหรอคะ” คำถามของเธอทำให้เขายิ้มกว้างในความมืด

“ถ้าพี่จะทำคืนนี้ เนเน่จะยอมพี่เหรอ” เขาถามด้วยความสัตย์จริง หัวใจเริ่มพองโต

“บรรยากาศดีๆ แบบนี้...” พูดพลางหมุนตัวเองหันหน้าเข้าหาเขา สอดสองแขนกอดรัดร่างของพี่เมฆหาความอุ่นใจ

“ยอมไหม” เขาถามอีกครั้ง

“ค่ะ” ญารินดาตอบตามหัวใจตัวเอง เธอรักเขามาก แล้วด้วยอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ กันแล้ว

อีกอย่างเธออยากมัดมือชกคุณหมอหนุ่มคนนี้ไม่ให้ปฏิเสธเธอไปได้อีก ด้วยหัวใจรักที่แน่นสุมอยู่ในอก เวลาที่รู้จักกันเพียงสั้นๆ ไม่ได้เป็นตัวกำหนดว่ารักมากหรือรักน้อย แต่เสียงร่ำร้องที่มันอยู่ในหัวใจของกันและกันต่างหากที่มันโหยหาอยากจะอิงแอบแนบชิดกัน

อีกประเด็นมันคงเป็นข้ออ้างที่ดีได้ในอนาคต หากเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น โดยเฉพาะเรื่องของคุณย่าที่ชอบจัดหาคู่ครองมาให้เธอเลือกนั่นเอง

“ไม่เสียใจนะ” เขากระซิบน้ำเสียงแผ่ว เลื่อนกายผลักให้ร่างของหมอสาวนอนราบไป ส่วนตัวเขาเลื้อยขึ้นมาทาบทับร่างหนาใหญ่บนลำตัวเล็กๆ ของหญิงสาว

เขาชิดใบหน้าลงมาใกล้ๆ กดปลายจมูกสูดลมหายใจเอาความหอมของกลิ่นกายสาวเข้าไปในปอด

“หอมมากจ๊ะ ยอดรักของพี่” เขาไล้ใบหน้าจรดจมูกสัมผัสแผ่ว แล้วใช้ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ เป็นเชิงหยอกเอิน ญารินดาขนลุกเกรียว เธอเริ่มตัวสั่น ปากกล้าไปแบบนั้นแหละ แท้จริงแล้วกลัวเป็นไหนๆ

ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงร่างกายที่สั่นเทาของเธอ เขายิ้มในความมืด ก่อนจะประกบริมฝีปากอบอุ่นของตัวเองบนริมฝีปากนุ่มนิ่ม ญารินดาเผยอปากนิดๆ อ้าปากรับปลายลิ้นที่ยื่นส่งเข้ามา ความรู้สึกอุ่นซ่านเข้าไปถึงในหัวใจ สองแขนของเธอยกขึ้นโดยอัตโนมัติโอบกอดรอบคอของเขา สอดนิ้วสางปอยผมของหมอหนุ่มทางด้านหลัง ต่างแลกจุมพิตกันอย่างดูดดื่ม

ความหวานกำซาบไปทั้งหัวใจ เธอร้อนออกตามใบหน้า รู้สึกในอกมีเสียงดังขึ้นมาตึกตักรัวเร็ว

พี่เมฆผละริมฝีปากออก แล้วลากไล่สัมผัสแผ่วลงไปตามลำคอ สองมือของเขาก็ทำงานประสานกับริมฝีปากเร่งเล้าโลมให้เธอโอนอ่อนตาม

หญิงสาวเริ่มนอนตัวแข็งทื่อตอนที่เขาถอดเสื้อผ้าของเธอออก หัวใจที่ก๋ากั่นเมื่อกี้เริ่มแกว่งหวั่นไหวนึกประหวั่นในหัวใจอยู่ไม่น้อย

“พี่รักเนเน่” เขาส่งเสียงบอก

“ค่ะ” เธอรับคำด้วยน้ำเสียงที่สั่นเบา ตอนนี้แอ่นหน้าอกรับปลายลิ้นที่แตะถูกยอดถันในความมืด พี่เมฆสัมผัสเธออย่างนุ่มนวลชวนให้หลงเคลิบเคลิ้ม เธอนอนหลับตาพริ้ม ตอนนี้เริ่มนับลมหายใจที่แรงขึ้นเรื่อยๆ สองมือขยุ้มปอยผมของเขาเอาไว้ ขบเม้มริมฝีปากของตัวเองสนิทไม่ให้มีเสียงร้องเล็ดลอดออกไป

บรรยากาศข้างนอกก็ช่างเป็นใจ เสียงสรรพสัตว์น้อยใหญ่ขานรับส่งเสียงแข่งกันระงม ปะปนกับเสียงหวีดของลมที่เริ่มพัดกระโชกแรง เธอได้ยินเสียงนกกลางคืนที่ออกหากินร้องดังขึ้น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าลงไปสำรวจพื้นที่ส่วนอ่อนนุ่มด้านล่าง

ญารินดาครางอื้อ ขยับสะโพกหนีปลายลิ้นที่เริ่มตวัดสัมผัสอ่อนนุ่ม

“พี่เมฆขา... อ้า...” เธอเผลอร้องเรียกชื่อของเขาออกมา ก่อนจะยกมือของตัวเองขึ้นมาปิดริมฝีปากเอาไว้ให้สนิท ตอนนี้บิดส่ายตัวอย่างทรมาน แต่ฝ่ามือหนาของหมอเมฆไม่ยอมให้ร่างกายนวลขยับเขยื้อนไปทางไหน เขายึดตรึงเธอเอาไว้อยู่กับที่ ตอนนี้สิ่งที่เขาทำกำลังสร้างความปั่นป่วนในร่างกายของหญิงสาวเป็นอันมาก ธรรมชาติสร้างผู้หญิงให้คู่กันกับผู้ชาย ร่างกายของเธอส่งขับความปรารถนาบ่งบอกความพร้อมพรั่งพรู เธอกระตุกเกร็งตัวสั่นเบาๆ อยู่ใต้อาณัติของเขา

ตำราที่ร่ำเรียนมา ทำให้หมอเมฆรู้ว่าทำอย่างไรหญิงสาวที่เขานอนด้วยจะได้รับความสุขความสำราญอย่างเต็มเปี่ยม

ความร่านสั่นตามสัญชาตญาณของชายหนุ่มในตัวเขาก็มีมาก ไม่ใช่หมอหนุ่มไม่เคยสัมผัสเรือนกายของหญิงสาว หรือไม่เคยนอนกับหญิงใดมาก่อน

ฝาแฝดผู้น้องที่หาญกล้า ชอบเรื่องอย่างว่าเป็นที่สุด สรรหาเวลาและหญิงงามมาปรนเปรอตัวเขาเองกับพี่ชายอยู่เป็นประจำ เลือกผู้หญิงที่สะอาดและรักสนุกมาเล่นเกมรักกันอยู่เสมอเวลากลับไปที่บ้านต่างจังหวัด

แต่สำหรับคฑาวุธแล้ว เขาทำมันเพื่อหาประสบการณ์ไม่ได้มุ่งเน้นในเรื่องใต้สะดือมากนัก เขาหาทางออกเพื่อกำจัดความฟุ้งซ่านโดยหากิจกรรมการออกกีฬามาแทนที่เรื่องพวกนี้

ญารินดานอนหายใจโรยระริน ตอนนี้พี่เมฆทาบทับเรือนกายกำยำที่แข็งแกร่งลงบนตัวเธอ หญิงสาวสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนของหมอหนุ่มที่ทิ่มแทงบดเบียดอยู่บริเวณหน้าขา

“เป็นของพี่นะคนดี” เขากระซิบแผ่ว

“ค่ะ” เธอขานรับเบาๆ ยกมือขึ้นสวมกอดและลูบคลำไปทั่วแผ่นหลังของเขา

หมอหนุ่มประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้งหนึ่ง ส่วนแข็งขืนข้างล่างก็จับประชิดเบียดแทรกเข้าไปในช่องทางที่อ่อนนุ่ม เธอเผลอร้องครางเบาๆ เมื่อความใหญ่โตถูกยัดเข้าไปพร้อมกับการถ่ายเทน้ำหนักกดทับให้ตอกแน่น

“เจ็บจังค่ะพี่เมฆ เนเน่เจ็บ อื้อ...” เธอร้องบอกเขา กอดรัดจิกเล็บไปบนหลังของเขาทันที เสียงร้องเบาๆ ที่ข้างใบหูทำให้หมอหนุ่มต้องหยุดก้าวล้ำ เขาหยัดตัวนิ่งทำให้หญิงสาวคุ้นเคยกับความแปลกใหม่ที่กำลังแทรกอยู่กลางลำตัวของเธอ หญิงสาวอ้าขากว้างอัตโนมัติ เธอน้ำตาซึม เพิ่งรู้ว่ามันเจ็บไม่ใช่น้อย ตอนนี้ร่างกายเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

“พี่เมฆขา เบาๆ นะคะ” เธอกระซิบบอกเขา หลังจากที่ร่างกายของเธอเริ่มคุ้นชิน หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเหมือนเตรียมพร้อมเพื่อรับทุกสถานการณ์