บทที่ 22 วังวนแห่งความเจ็บปวด

ร่างเล็กเดินออกมาสีหน้ามึนงง แล้วมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องเรียน ไทม์เงยหน้ามองชายที่บอกว่าเป็นอาของตนเอง เด็กชายขมวดคิ้วด้วยความสับสน จำได้ชายคนนี้คือคนที่ทำให้แม่ร้องไห้

ลุคส์พิศจ้องมองใบหน้าของไทม์ เด็กคนนี้ต้องเป็นลูกของเขาแน่ๆ วันนี้ที่ต้องการมาพบเพราะอยากยืนยันบางอย่างให้แน่ใจ ร่างสูงข่อกายแล้วกระ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ