บทที่ 93

(ควินน์)

การได้เห็นแอนโนราเดินมาตามทางเดินในวันนี้เป็นช่วงเวลาหนึ่งที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของผม เธอสวยงามจับใจอย่างที่สุดในชุดแต่งงาน ดุจเทพธิดาในชุดขาวขณะที่พ่อของเธอค่อยๆ พาเธอลงบันไดชายหาดมาหาผม

ทุกย่างก้าวที่เธอเดิน หัวใจผมยิ่งเต้นรัวไม่เป็นส่ำ ภายนอกผมดูสุขุม แต่ข้างในนั้น ผมประหม่าจนแทบบ้า...