บทที่ 1612

“เอาล่ะ อย่าเพิ่งพาพวกเขาไปทะเลจนกว่าแผลที่หน้าจะหายดี” ควินน์กล่าว

“ได้เลย” แมดดอกซ์ตอบ แล้วตะโกนเรียก “สเปราต์ มานี่สิ”

สเปราต์เดินโซซัดโซเซมา ราวกับจะล้มทุกย่างก้าว แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงยังทรงตัวอยู่ได้

ควินน์มองตามพวกเขาไปแล้วส่ายหัวพร้อมกับรอยยิ้ม

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นข้อความจากอาบิเกล

มันเ...