บทที่ 17 17

“ผมจะพานีนี่กลับไปที่ห้อง ตอนนี้เธออยู่ในฐานะภรรยาของผมแล้วเพราะฉะนั้นเธอก็ต้องอยู่ที่บ้านหลังนี้และจะไปไหนตามอำเภอใจไม่ได้ถ้าหากไม่ได้รับอนุญาตจากผม”

น้ำเสียงนั้นหนักเหมือนมือหนาที่บีบไหล่บางไว้แน่น รชนิชลเจ็บปวดมากเท่าใดก็จำต้องกล้ำกลืนมันไว้ไม่ให้แวววลีเห็นความกลัวที่แผ่ซ่านเข้าไปถึงเส้นเลือด คา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ