บทที่ 42 42

“ต้องขอโทษด้วยนะคาร์ล...ฉันมารบกวนเวลาทำงานของคุณหรือเปล่า”

“ไม่นี่ครับ...นั่งก่อนสิครับ...คุณแม่”

เขาเรียกแวววลีอย่างที่เคยเรียกอีกครั้งแม้ความรู้สึกจะห่างเหินมากกว่าเก่า และในขณะนั้นคนถูกเชิญก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่อยู่ตรงข้าม ใบหน้าของนางฉายความประหม่าในขณะที่คาร์ลอสจ้องหน้าผู้มาเยือนอย่างค้นคว้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ