บทที่ 8 EP.8 ฉันคืนให้
EP. 8 ฉันคืนให้
เสียงรองเท้าส้นเล็กกระทบพื้นกระเบื้องตรงบริเวณทางเข้าคาเฟ่หน้ามหาวิทยาลัย ไลลาก้าวเดินเคียงข้างไปกับสองสาวเพื่อนสนิท ณดา และ แพทตี้ ที่ต่างก็แต่งตัวจัดจ้านไม่แพ้กัน
กระโปรงสั้น เสื้อรัดติ้ว กระเป๋าใบละแสนคือของประจำตัวกลุ่มพวกเธอที่มองไกล ๆ ไม่ต่างจากแก๊งลูกเจ้าของบริษัทพันล้าน ที่เดินมาแคสติ้งละครยังไงยังงั้น
"ฉันนึกว่าไลลาจะลาเรียนซะอีก หลังจากเจออุบัติเหตุระดับนั้น" ณดาเบ้ปาก ก่อจะถอดแว่นกันแดดแบรนด์ดังออกจากใบหน้าฟ้าประทาน
"ก็แค่ถูกหาเรื่องนิดหน่อย ไม่ได้รุนแรงอะไรหรอก" ไลลาพูดเรียบ ๆ ทั้งที่ในใจอยากจะระเบิดคำว่า 'อุ้มไปโกดังเถื่อน!' ใส่พวกเพื่อนเต็มที
"เออนี่ คืนนั้นที่พวกเราไปเที่ยวกัน 'คุณเทล' ก็อยู่ที่นั่นด้วย" แพทตี้ปรายตามองเพื่อนสาวเหมือนต้องการกำลังสนับสนุนคำพูดนั้น
"ใช่คุณเทลวิน วาเลน์โซ่ มั้ย นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของเครืออสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ 'Velcor Group' ลูกครึ่งไทยอิตาเลียน อายุ 27 ปี ที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย เจ้าของวลีเด็ด...ทุกอย่างในตัวเขาคือสิ่งที่ผู้หญิงอยากครอบครองแต่ไม่กล้าเข้าใกล้ ใช่คนเดียวกันมั้ย?" ณดารีบเสริมด้วยข้อมูลที่แน่นเอี๊ยดราวกับทะเบียนราฎมาเอง
"ขนลุก ฟังดูเหมือนหลุดออกมาจากนิยายมาเฟียเลยแก" แพทตี้ทำตาโต ก่อนจะหรี่เสียงลง "คนเดียวกันเลย ว่าแต่แกรู้ละเอียดขนาดนั้นได้ยังไงณดา?"
ณดาหันมาหัวเราะเบา ๆ ก่อนเอียงคอเหมือนจะกระซิบ แต่กลับพูดดังพอให้ทุกคนได้ยิน
"เขาเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทั้งวงการไฮโซต้องการ แต่ไม่มีใครได้ใจเขาสักคน จะว่าไปคืนนั้นก็เสียดายเนาะที่พวกเราไม่เจอเขา ไม่อย่างนั้นฉันคงได้เห็นตัวจริงเขาไปแล้วว่าหล่ออย่างที่ลือกันรึเปล่า"
'เทลวินเหรอ' ไลลาหลบสายตาลงเงียบ ๆ ไม่รู้ว่าความรู้สึกวูบวาบในใจตัวเองคือความประหลาดใจ หรือความหวั่นไหวกันแน่
"เขายังโสดนะ ย้ำว่าโสดมากกก" ณดาย้ำคำสุดท้ายด้วยน้ำเสียงเจือความตื่นเต้นระคนเสียดาย แต่แพทตี้กลับทำตาโตยิ่งกว่าเดิม
"จริงเหรอแก? ผู้ชายเพอร์เฟกต์ขนาดนั้น โสดได้ยังไง?"
"ก็ไม่รู้สิ แต่เขาไม่มีข่าวกับใครเลยนะ ไม่มีดารา นางแบบ หรือไฮโซคนไหนกล้าพูดว่าคบกับเขา แม้แต่แอบถ่ายรูปยังไม่มี" ณดายักไหล่แล้วอมยิ้ม
"จริง ๆ เขาก็ดูลึกลับเกินไป แถมข่าวลือเรื่องเบื้องหลังธุรกิจเขาก็แบบ…รู้ ๆ กันอยู่"
"แบบไหนอะ?" แพทตี้เอียงคออย่างสนใจ
"ตระกูลวาเลน์โซ่ เขาลือกันว่าเป็นพวกมาเฟียข้ามชาติเชียวนะแก โคตรรวย โคตรมหาอำนาจ"
ไลลานั่งฟังเงียบ ๆ แม้ปากจะไม่พูดอะไร แต่ในหัวกลับกำลังเดือดพล่าน ความทรงจำวันนั้นผุดขึ้นในหัว ทั้งกลิ่นเลือด เสียงปืน ความนิ่งแสนเยือกเย็นของชายคนนั้น และดวงตาที่มองเธอราวกับล้วงเข้าไปถึงจิตใจ
'ก็ต้องโสดอยู่สิ เถื่อนขนาดนั้นใครมันจะไปเอา' ไลลาคิดในใจ ลูกสาวรัฐมนตรีไม่ควรข้องแวะกับพวกไม่สุจริต นั่นคือกฎที่เธอสร้างไว้ในใจ และไม่มีวันยอมให้ผู้ชายแบบเทลวินลบมันได้
เสียงกริ่งแว่วเบา ๆ เป็นสัญญาณบอกว่าใกล้จะเริ่มเรียน แต่กลุ่มสาวสวยสามคนยังนั่งจิบกาแฟกันอย่างไม่รีบร้อน
"แต่เดี๋ยวๆ แก..วันนั้นที่แกไลฟ์สดอะ ตอนที่ถูกพวกชุดดำมาหาเรื่อง ฉันคุ้น ๆ ว่าหนึ่งในนั้นหน้าคล้ายคนของคุณเทลเลยอะ" ณดาหรี่ตามองไลลา ก่อนจะพูดเสียงสูงเหมือนนึกอะไรออก
"ฉันเหมือนเคยเห็นในเพจซุปซิบไฮโซ มันเป็นคลิปที่เขามาร่วมงานอะไรสักอย่าง แล้วมีลูกน้องคนนี้เดินตามอยู่ข้างหลังตลอด โคตรเหมือนเลย" ณดารีบหยิบมือถือกำลังจะเลื่อนเปิดคลิปที่ว่าขึ้นมา แต่ยังไม่ทันเปิดเจออะไร ไลลาก็รีบพูดแทรกเสียงเรียบ
"ไม่ใช่หรอก พวกนั้นก็แค่พวกเก็บเงินกู้น่ะ ฉันให้คนของพ่อจัดการไปแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก"
เสียงเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนแพทตี้จะหัวเราะออกมา "โอ๊ย! อยากเกิดเป็นลูกสาวรัฐมนตรีจังเลยย~" เธอว่าพลางเอนหัวพิงโต๊ะอย่างเหนื่อยใจในโชคชะตา
ไลลาเลิกคิ้ว ก่อนจะยิ้มแสบ ๆ แบบคุณหนูใจกล้า "แล้วพ่อแกเป็นถึงเจ้าสัวหมื่นล้าน ส่วนพ่อณดาเป็นถึงพันเอก นี่ฉันควรร้องห่มร้องไห้เพราะตัวเองเป็นลูกคนใหญ่คนโตคนเดียวในกลุ่มมั้ย?"
ทั้งกลุ่มหัวเราะร่า แพทตี้ทำหน้าติดตลกแล้วเบ้ปาก "มันก็จริงอะนะ"
เสียงฮัมเพลงเบา ๆ จากลำโพงในคาเฟ่หรูยังคงคลอเคล้าอยู่เบื้องหลัง แต่บทสนทนาในกลุ่มเพื่อนสาวกลับเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ
"มีใครเห็นข่าวปาร์ตี้เกย์ที่พัทยาเมื่อคืนมั้ย? น้องมาร์คก็อยู่ในนั้นด้วยนะ" แพทตี้พูดขึ้นมาลอย ๆ ขณะหยิบมาการองสีชมพูเข้าปาก
"หืม? มาร์คไหนวะ" ณดาหยุดมือที่กำลังคนกาแฟทันที สมองเริ่มประมวลภาพตามชื่อที่ได้ยิน แพทตี้จึงชะโงกตัวมากระซิบใกล้หูณดา
"ก็...อดีตหวานใจของใครบางคน~" สายตาคมหันไปทางไลลาทันที
สีหน้าของไลลาชะงักนิ่ง นิ้วที่เคยยกกาแฟขึ้นค้างกลางอากาศ เธอวางถ้วยลงอย่างแนบเนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่แววตานิ่งเย็นลงชัดเจน
"ห๊ะ แฟนเก่าของไลลาอะนะ! ไอ้คนหน้าหวาน ๆ ชอบแต่งตัวจัด ๆ นั่นอะนะ?"
"จะพูดถึงมันทำไม" ไลลาพูดนิ่ง ๆ น้ำเสียงเหมือนไม่อยากจะฟังอะไรทั้งนั้น
"ขอโทษ...แต่ฉันยังจำตอนแกพาเขาไปเปิดตัวที่งานเลี้ยงบ้านรัฐมนตรีได้เลยอะ ทุกคนเงียบกริบ เพราะน้องเขาเล่นเดินมาแบบท่าโพสต์จัดสุด เหมือนเดินพรมแดง" แพทตี้กัดปากกลั้นขำ ส่วนณดาหลุดหัวเราะออกมาเพราะอดไม่ได้
"แล้วมีหน้ามาหลอกให้เปย์กีต้าร์ตัวละแสน รถคันละล้านกว่า แถมทริปต่างประเทศอีก...โอ๊ย!! แกเปย์เขาไปเป็นล้านอะ!" แพตตี้พูดต่อ
"แล้วสุดท้ายเป็นไง ก็มาเฉลยว่าเป็นเกย์!"
"โชคดีที่ฉันไม่ได้เปย์เขาด้วยเรือนหอ ไม่งั้นคงได้จัดพิธีวิวาห์แล้วประกาศว่าเจ้าบ่าวหนีไปแต่งกับเพื่อนเจ้าสาว" ทั้งกลุ่มถึงกับหัวเราะลั่น ณดาตบโต๊ะอย่างแรงจนถ้วยกาแฟสั่น
"แซ่บ!! คุณหนูไลลาของเรากลับมาแล้วววว!!"
กลุ่มสามสาวยังคงนั่งล้อมวงในคาเฟ่เรือนกระจกที่ตกแต่งอย่างพิถีพิถัน ไลลานั่งไขว่ห้าง เชิดหน้ารับลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศ แววตาเรียบนิ่งแม้จะเพิ่งโดนขุดอดีตรักร้าวเมื่อครู่
"คุณไลลา ขอรบกวนเวลาสักครู่ครับ"
ไลลาหันขวับไปมอง จังหวะหัวใจเต้นแรงขึ้นทันทีที่เห็นอดีน คนของเทลวินยืนอยู่ตรงนี้ ชายหนุ่มในชุดสูทสีเข้มก้มศีรษะเล็กน้อยก่อนจะยื่นกล่องโทรศัพท์หรูวางลงบนโต๊ะ
"อะไร?" สายตาของไลลาตวัดองทันที น้ำเสียงห้วน ๆ เอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากเป็นมิตรหรือข้องเกี่ยวกับพวกเขาอีก
"ของที่คุณ...ฝากทวงครับ นายสั่งให้ผมเอามาให้คุณ มันเป็นรุ่นลิมิเต็ดที่ยังไม่วางขายในไทย หวังว่าจะทดแทนเครื่องเดิมได้นะครับ"
"ส่วนนั่น รองเท้าของคุณครับ นำเข้าจากต่างประเทศทุกคู่ หวังว่าคุณจะชอบคู่ไหนสักคู่นะครับ" อดีนพูดพร้อมกับยกมือชี้ไปนอกกระจก
สาว ๆ ทั้งโต๊ะหันไปมองพร้อมกัน เบื้องหน้าคือรถขนาดใหญ่จอดสนิทอยู่ด้านนอก ประตูบานข้างเปิดขึ้นช้า ๆ แสดงให้เห็นกล่องรองเท้าแบรนด์หรูเรียงรายเป็นร้อยคู่
"ทุกคู่คือไซต์ของคุณ ผมไปเช็คมาแล้ว"
"พระเจ้า!!" ณดาถึงกับอ้าปาก
"มันอะไรกันเนี่ย" แพทตี้พึมพำตาโต
และอดีนก็ส่งซองสีดำขนาดเท่าฝ่ามือให้ไลลา เธอรับมันอย่างระแวงเล็กน้อย ก่อนจะเปิดออกและพบการ์ดแผ่นเล็ก ๆ วางอยู่ภายใน
ของที่เธอฝากทวง ฉันคืนให้...เทลวิน
