บทที่ 109 ตอนที่109

แต่ฉันก็ถือว่าโชคดีมากที่รอดตายมาครั้งแล้วครั้งเล่าจนสนใจว่าตัวเองทำบุญด้วยอะไรกัน?

“ปลายฟ้ามึง!!”เสียงตวาดอย่างดุดันของคนที่คุ้นหูฉันดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งตกใจรีบลืมตาตื่นและผุดลุกขึ้นนั่งอย่างอัตโนมัติและถอดแว่นกันแดดออกทันทีเมื่อเห็นพี่ริวอุ้มเรียวซังลูกชายของเขาและวิ่งมาอย่างไวด้วยสีหน้าบูดบึ้งโด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ