บทที่ 28 ตอนที่28

“ซบไหล่ผมได้นะ”ซาโนะเอ่ยขึ้นเมื่อฉันเอนหัวไปทางซ้ายทีขวาทีเพราะฉันง่วงเหลือเกิน

พรึบ

ฉันเอนหัวลงไปซบกับไหล่กว้างของซาโนะและค่อยๆหลับตาลง เพราะฉันมีความรู้สึกว่า เวลาที่อยู่กับเขาฉันจะปลอยภัย

“ถ้าเรารอดไปจากที่นี้ได้ นายจะพาฉันกลับบ้านไหม?”ฉันเอ่ยถามซาโนะไปด้วยนำ้เสียงแผ่วเบาเพราะกลัวคนป่าพวกนั้นจะได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ