บทที่ 48 ตอนที่48

พรึบ

“ว๊ายย!”ฉันร้องออกมาอย่างตกใจที่อยู่ดีๆร่างของฉันก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่งเพราะสายตาของฉันห่วงมองมินตราแต่ขายังคงเดินอยู่….เห้อฉันนี่ซุ่มซ่ามจริงๆ

“เป็นอะไรไหมครับ?”เสียงนุ่มทุ้มละมุนของใครสักคนเอ่ยขึ้นถามฉันเป็นภาษาไทย ฉันที่อยู่ในอ้อมแขนเขาก็รีบหันหน้ากลับมามองคนนั้นอย่างไวและฉันก็ต้องตกใจแทบจะหย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ