บทที่ 5 ไม่รอบคอบ

ใบหน้าทะมึนตึงของแม่ทัพหนุ่ม ทำให้บุตรชายหัวหน้าหมู่บ้านจำต้องหลบเลี่ยงจากจุดนั้นเสีย ชายหนุ่มตั้งใจที่จะสานสัมพันธ์กับหญิงสาว ด้วยข่าวที่เขารู้มานั้นทำให้เขาหมายจะกลายเป็นหนึ่งในบุรุษงามของหญิงสาวให้ได้

“หยุดนะต้านหลี่ เจ้าจะลงมือต่อเจ้าเด็กปากมิสิ้นกลิ่นน้ำนมนั้นไม่ได้เป็นอันขาด หากยังไม่มีคำสั่งของนายหญิง”

ชุ่ยอิงปรามชายหนุ่มให้หยุดสิ่งที่คิดจะทำ คนภายนอกไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วพวกเขามีหน้าอะไรในตำหนักหานชิน

“แต่มันหาญกล้าใช้สายตาเช่นนั้นกับนายหญิงนะขอรับ”

“ไปทำงานของเจ้าเถอะ พรุ่งนี้เช้าค่อยรายงานนายหญิง”

“ขอรับ”

ร่างสูงก้าวหายไปในความมืด ส่วนแม่นมชุ่ยอิง พร้อมชายหนุ่มอีกสองคน ได้เดินตรวจตรารอบที่พักของผู้เป็นนาย

ภายในห้องนอนของแม่ทัพหนุ่มและภรรยา หวังลู่ฉงมองร่างบางที่กำลังแช่อยู่ในถังน้ำร้อน แม้บนกายของนางจะมีชุดสวมอยู่ แต่เนื้อผ้าสีขาวนั้นไม่ได้ปกปิดส่วนใดของนางได้เลย

แม่ทัพหนุ่มหายใจแรง ๆ ด้วยอารมณ์ที่เขาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นในตอนนี้ สำหรับเขาแล้วต่อให้สตรีแก้ผ้าอยู่ตรงหน้า ความรู้สึกเช่นนี้ย่อมยากที่จะเกิด ยกเว้นเสียแต่เขาเองกำลังต้องการที่จะปลดปล่อยความเป็นบุรุษเช่นกัน

แล้วเหตุใดเวลานี้เขาจึงรู้สึกร้อนรุ่ม จนอาวุธประจำกายเจ็บร้าวเช่นนี้ ยิ่งพิศใบหน้าที่เปียกชื้นของภรรยา ท่อนมังกรของเขายิ่งแข็งชูชันดันเนื้อผ้าออกมาเด่นชัด

“หานชิน เจ้าจะนอนแช่น้ำอยู่เช่นนี้ไม่ได้ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้”

แม่ทัพหนุ่มพยายามควบคุมเสียงของตนเองให้ปกติที่สุด ชายหนุ่มช้อนอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกของภรรยาออกจากถังน้ำ ก่อนจะวางเท้าของนางให้ยืนกับพื้น โดยที่ให้นางพิงกายเขาเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้มลง

ยิ่งได้เห็นสัดส่วนทั้งหมดของนาง ภายใต้ชุดที่แนบเนื้อ ลมหายใจของชายหนุ่มดูจะดังชัดเจนภายใต้ความเงียบสงัดในยามค่ำคืน หวังลู่ฉงปลดเปลืองอาภรณ์เปียกชื้นของภรรยาออกอย่างเร่งรีบ

แต่ทว่าร่างสูงจำต้องยืนนิ่ง เมื่อท่อนแขนเรียวงามของภรรยา ได้รวบกอดเอวสอบของเขาเอาไว้แน่น พร้อมทั้งบดเบียนร่างอวบอิ่มแนบชิดแทบจะเป็นเนื้อเดียวกับร่างเขาเลยก็ว่าได้

“ข้ายังไม่เมาสักหน่อย เจ้าคนบ้าดูถูกข้าเกินไปแล้ว”

เสียงอ้อแอต่อว่าเขาของนาง ทำให้ชายหนุ่มอดขำไม่ได้ นางอยู่ในเมืองหลวง ที่เพียบพร้อมไปด้วยของชั้นเลิศ มิเคยลิ้มรสอาหารหรือสุราจากที่ห่างไกล นางยังคิดว่าเหล้าป่าของชาวบ้านเป็นเสมือนน้ำผลไม้กระมัง

“ไหน...ยืนยันความคิดที่ว่า ไม่เมาของเจ้าให้ข้าดูสักหน่อยจะได้หรือไม่”

แม่ทัพหนุ่มเอ่ยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงติดจะแหบแห้ง อย่างที่มันไม่ควรจะเป็น จะด้วยฤทธิ์สุราหรือเพราะกลิ่นกายหอมเย้ายวนของคนที่ยืนแนบร่างเขาอยู่ตอนนี้ก็ตามที

เขาเองก็อยากที่จะรู้ว่าความปากดีของภรรยา จะเก่งกาจอย่างที่นางยืนยันหรือไม่ หมับ! ชายหนุ่มร่างแข็งทื่อกะทันหัน เมื่อมือบางของภรรยากำลังลูบวนก่อกวนส่วนที่ดันกางเกงของเขาอยู่ในตอนนี้

“เล่นที่อื่น มิใช่...อื้อ...ตะ...ตรงนี้”

“ท่านชอบให้เล่นตรงนี้หรอ...”

หญิงสาวเอ่ยถามสามีด้วยน้ำเสียงอ้อแอ มิเพียงคำพูดดวงตาฉ่ำเยิ้มจากฤทธิ์สุรา ยังช้อนขึ้นมองเขาพร้อมรอยยิ้มซุกซน แม่ทัพหนุ่มถึงกับขนลุกชันไปทั้งร่าง เมื่อมือบางเริ่มคลำขึ้นลงช้า ๆ เสมือนแก่นกายของเขาเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับนาง

แม่ทัพหนุ่มคำรามในลำคอ เมื่อความอดกลั้นของเขาเริ่มจะขาดลง หมับ! มือหนารีบกุมข้อมือเล็กเอาไว้ ก่อนที่นางจะขยับมือซุกซนมากไปกว่านี้

“หยุดได้แล้ว”

แม้ปากจะห้าม ทว่าชายหนุ่มกลับมิได้ผลักไสคนที่ยังวนเวียนจะจับส่วนล่างของเขา ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เสียงอ้อแอที่ดังอยู่กับอกนั้น บอกได้เป้นอย่างดีว่านางกำลังเมา มิใช่การเสแสร้ง สุราป่าเช่นนี้หากคนมิคุ้นเคย มักที่จะเมามายจนแทบสิ้นสติได้เลยทีเดียว แม้แต่ตัวเขาเองที่ดื่มมานับครั้งไม่ถ้วนยังรู้สึกมึนเมามิน้อย

“ยืนนิ่ง ๆ ข้าจะเปลี่ยนชุดให้ เจ้าจะได้พักผ่อน”

หานชินพยายามที่จะลืมตามองคนพูดให้ชัด ๆ แต่ก็ไม่อาจทำได้อย่างที่คิด ร่างบางโอนเอนเซจะล้มอยู่หลายหน จนในที่สุดแผ่นอกที่กรุ่นไปด้วยกลิ่นสุราคือที่พักของนาง

“ทำไมหน้าอกของท่านมีขนเช่นนี้เล่า ข้ามิเคยรู้มาก่อนว่าหน้าอกของบุรุษมีขนนุ่ม ๆ แบบนี้ด้วย”

มิพูดเปล่ามือบางลูบไล้ตามแผ่นอกกว้าง ที่นางซบอยู่เมื่อครู่ด้วยความอยากรู้ หวังลู่ฉงเริ่มจะทนต่อการรุกรานของภรรยาไม่ไหวแล้วเช่นกัน ไหนจะเรือนร่างเปล่าเปลือยที่เขากำลังพยายามสวมใส่ชุดที่แห้งให้แก่นาง กลับกลายเป็นเขาที่กำลังถูกนางล่วงเกินทีล่ะน้อย

เป็นเขาเองที่ไม่รอบคอบ สวมเพียงชุดนอนแล้วอยู่ใกล้นาง มือบางที่ลูบนั่นจับนี่ของนาง ช่างปลุกเร้าความเป็นบุรุษของเขาได้ดีเหลือเกิน ไหนจะคำพูดคล้ายคนละเมอ สายตาไร้เดียงสาที่กำลังอยากรู้อยากเห็นของนางอีกเล่า