บทที่ 52

จอห์นนี่

ทันทีที่จอห์นกับมีอาออกไป ผมก็เรียกพยาบาลขอนำเก้าอี้เอนนอนมาให้ ผมเหนื่อยแต่ไม่อยากไปห้องอื่น พวกเขานำเก้าอี้เอนนอนมาให้และช่วยพยุงผมลงนั่ง พออะดรีนาลีนในร่างกายเริ่มหมดฤทธิ์ ผมก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาแทนที่ มันโคตรเจ็บเลย จาเร็ดเดินตรงมาหาผม “จอห์นนี่?” “ว่าไงจาเร็ด?” “คริสโตเพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ