บทที่ 53

เฮเลน

ฉันแต่งตัวด้วยกางเกงวอร์มกับเสื้อฮู้ดตัวหนึ่ง พอเปิดประตูออกไปก็เห็นจอนนี่ยืนรออยู่ “โอเคไหม” ฉันมองหน้าเขา และเขาก็คงเห็นน้ำตาคลออยู่ในตาฉัน “พูดตามตรงนะ ไม่ค่อยเลย” “เจ็บตรงไหนรึเปล่า ให้เรียกพยาบาลไหม” “ไม่หรอกจอนนี่ มันเป็นเรื่องของสภาพจิตใจมากกว่า” เขาค่อยๆ ลุกขึ้นจากรถเข็น ดึงฉันเข้าไปก...