เชื่อฉันจริงๆ

นิโค

ประตูบานนั้นปิดลงอย่างเงียบเชียบ และชั่วอึดใจหนึ่ง บนดาดฟ้าก็ตกอยู่ในความสงบสบายๆ

มาร์โคนั่งโน้มตัวไปข้างหน้า เอาศอกวางบนเข่า สายตายังคงจับจ้องไปยังโถงทางเดินราวกับยังไม่ได้ปล่อยพวกเขาไปเสียทีเดียว “เด็กคนนั้นจะต้องเป็นตัวปัญหาแน่”

“ก็เป็นอยู่แล้วนี่” ดอมพูด แม้จะไม่มีน้ำเสียงตำหนิติเตียนเล...