บทที่ 870

แสงอาทิตย์ยามเย็นแยงตา เจียงหลานโอบรอบคอของเผยชิงเซิง และเรียกเขาเบาๆ บนแผ่นหลัง

“พี่เอี่ยน”

ฝีเท้าของเผยชิงเซิงชะงักไปเล็กน้อย เขาเงียบไปสองสามวินาที ก่อนจะ “อืม” ออกมาคำหนึ่ง

เจียงหลานเผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้า

ในที่สุดเขาก็ยอมรับแล้ว

เธอกอดเขาแน่นขึ้นอีก พลางพึมพำว่า “ขอโทษนะ”

“ขอโทษเรื่...