บทที่ 67 เตียงร่วน 8

อารัคอุ้มนางเอาไว้ เขาแข็งแรงบึกบึน นางจึงไม่ได้หวาดกลัวพลัดตกลงไป เมื่ออยู่ท่าทางราวกับเป็นเด็กเล็กๆ ถิงมี่ยิ่งรู้สึกว่าตนซาบซ่านเหลือเกิน ได้แนบชิดกันและมองเห็นใบหน้ากับดวงตาสีอ่อนของเขาชัดเจน

สองมือนางโอบรอบคอเขา พอเขายิ้มใส่ตา นางก็มิได้เอียงอายหากท้าทายเขาด้วยการมองกลับ และตอบรับด้วยรอ...