บทที่ 252 เปิดตาออก

อเล็กซานเดอร์

ผมจำได้ว่าได้ยินเสียงของเคย์เดนที่คุ้นเคยอย่างน่ายินดี แต่มันฟังดูห่างไกลและก้องกังวาน ผมไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เขากำลังพูด

ตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นเสียงกระซิบ แต่ไม่ใช่—เขาแค่อยู่ห่างมาก เขากำลังตะโกน... แต่เขาอยู่ไกลเกินกว่าที่ผมจะได้ยิน

ผมพยายามตอบกลับ แต่พูดไม่ออก แม้แต่จะขยับริมฝีป...