บทที่ 145: โซเฟีย

ความเจ็บปวดพิสูจน์ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ เสียงของแด็กเกอร์ช่วยประคองฉันไว้ เขาบอกฉันว่าฉันอยู่ที่โรงพยาบาล เขาบอกว่าเขารักฉัน ฉันลืมตาไม่ได้และไม่รู้สึกถึงร่างกายตัวเอง มันทำให้ฉันกลัว ฉันเพ่งสมาธิไปที่เท้าแล้วขยับมันสองสามนิ้ว

"ใจเย็นๆ เจ้าหญิง" เขากำลังจับมือฉันอยู่ "มีผ้าพันแผลบนใบหน้าเธอ ปิดตาข้าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ