บทที่ 30 กุมไม่มิด

วันรุ่งขึ้นผมต้องไปที่บ้านพี่ชมพู่แต่เช้าตรู่ เพราะมีแผนจะไปสำรวจกันอีกหลายครัวเรือน และแค่ผมจอดรถหน้าบ้านพ่อผู้ใหญ่ เสียงแผดร้องของเด็กทารกก็ดังขึ้น ผมเหลือบตามองขึ้นไปตรงที่มาของเสียงในทันที

และสิ่งที่เห็นนั้นก็ทำให้ผมสะท้านไปทั้งร่าง ก็พี่ชมพู่สิครับ เธอกำลังเดินโอ๋ลูกชายให้หยุดร้องอยู่ตรงห...