บทที่ 32 ไม่ชอบกลิ่นปลาจ่อมปลาแดก

น้ำเสียงที่ขาดช่วงไปกับกิริยาเม้มริมฝีปากแน่นขึ้นจนกลายเป็นกัด ทำให้ผมอยากจะยั้งพี่ชมพู่ไว้ เพราะไม่รู้ว่าเรื่องราวเหล่านั้นผมควรจะได้รับรู้หรือเปล่า แต่สุดท้ายผมก็เงียบ ปล่อยให้พี่ชมพู่พูดต่อ เพราะหากเธอพูดมาถึงตรงนี้ก็คงอยากหาที่ระบายจริงๆ และถ้าคนที่ได้รับเกียรตินั้นเป็นผม ก็คงจะดีไม่ใช่เหรอ...