บทที่ 82 สมองร้องว่าผิด แต่ร่างกายร้องว่าได้

“เจคอป หลบไปนะ ฉันจะกลับ”

“ถ้าผมไม่หลบ มาดามจะทำยังไงครับ ผมอยากได้กลิ่น... อืม... หอมเหลือเกินครับ”

ฉันหลับตาพริ้ม ไม่ต่างจากหญิงแพศยาที่ยืนให้ผู้ชายดอมดมเรือนผมและกำลังเรื่อยลงมาที่ใบหู ข้างแก้ม จนมาถึงซอกคอ เพราะความซ่านเสียวจากกลิ่นเหงื่อกลิ่นไคลที่แปลกไปจากกลิ่นของเคิร์ก กำลังสร้างความตื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ